موضوع رساله اي كه در پيش روي شماست مشاركت عمومي در قرآن است .

مشاركت در ابعاد گسترده، فرآيندي تعريف مي شود كه بواسطه آن فرد نقش هايي در حيات سياسي ،اقتصادي و اجتماعي كشورش ايفا مي كند و جامعه را جهت نيل به اهدافش ياري مي رساند .

يكى از ويژگي هاى فرهنگ قرآنى آن است كه تمام مسايل و موضوعات را در يك مسير كلى آرمانى و جهت توحيدى قرار مي دهد و آن نقطه و هدف نهائى ، هويت خوبى و بدى به موضوعات و مسايل مى دهد ، هر مسئله اى علاوه بر آنكه خود در بعد فعلى مثبت است بايد در راستاى آن نقطه مطلوب قرار گيرد وگرنه ماهيت لغوى و لهوى و بازدارندگى پيدا مي كند .

« مشاركت » هم كه خود به خود يك امر مطلوب است اگر در نهايت به تقويت ولايت و حاكميت الهى و تنوير و هدايت مردم و رهنمونى آنان به خداوند باشد يك مشاركت رحمانى و بهترين خدمت و عبادت است هر چند در قالب مسايل اقتصادى ، علمى ، اجتماعى ، سياسى و … باشد . و اگر در جهت خلاف اين نقطه غايى ، و براى دور كردن از خدا و گسستن پيوند خلق با خالق باشد يك مشاركت شيطانى خواهد بود.

به همين دليل لازم بود ابعاد مشاركت عمومي از منظر قرآن بررسي شود وبه انواع ، اهداف ، آثار ، لوازم وموانع اين موضوع از پنجرۀ وسيع قرآن وروايات پرداخته شود.

لذا به تفاسير، كتب ،سي دي ،سايت ومقالاتي كه در دسترس بودند رجوع شد و اين رساله تنظيم شد.

ودر پايان به اين نتايج نائل آمديم كه :

يكي از دستورات مستقيم قرآن تعاون در بر وتقوا و عدم مشاركت در اثم و عدوان است.

مشاركت هاي صواب در جامعه منجر به توسعه و پيشرفت هاي مادي ومعنوي مي شود و نيازمند فرهنگ سازي ، آزادي وامنيت ، عقيدۀ مشترك و… دارد.

تفرقه، جهل ، سركشي وطغيان ، خود محوري وكفر از موانع مهم مشاركت عمومي هستند.

كلمات كليدي مشاركت عمومي ،تعاون، همبستگي، وحدت ،توسعه ، نظارت مردمي و شوري

م.یزدیان