این روزها که دوربین دست می گیرم برای تمرین مشق های استاد ، نگاه هایی زوم می کنند و از لنز چشم های خودشان رصدم می کنند .

بعد انگار خیلی به چشم می آید که یک زن با چادر ، دوربین بگیرد دستش و عکاسی کند و …

اصلا زن ِ چادری محجبه این روزها خودش سوژه است برای تعجب خیلی ها .. انگار این روزها ما اقلیت شده ایم ، بعد این فعالیت ها که دیگر جای خودش را دارد ..

به زعم این ها ما باید بنشینیم توی خانه ، پشت هفت پستو و سوزن دوزی و گل دوزی و رفت و روب کنیم، بشوریم و بسابیم و بپزیم و  ..

از نگاه یک عده ، چادر طوق اسارت است ، و تحجر و امل بودن هم از لوازم ضروری ش !

و همین عده + حتی یک عده از خود چادری ها (!) باور نمی کنند  که این چادر محدودیت نیست .

من در این چادر هیچ وقت محدود نشده م و هیچ کدام از فعالیت هایم به خاطر این چادر متوقف نشده !

به قول رفیق ، وقتی این نگاه ها را می بیند : باید پیه خیلی چیزها را به تنمان بزنیم .. این هنوز اول راه است ..

بقلم فاطر