از دوران راهنمایی و دبیرستان

و بعد، در دوران طلبگی

به بیان ها و کتا ب های مختلف هی گفتند و گفتند…

که اعراب و (حالات) کلمه چهار چیز است

رفع و فتح و کسر و وقف

و شروع کردند به شرح و توضیح

که چه چیزی علامت رفع است

و کجا باید علی القاعده کلمه را مرفوع به زبان راند

چه علامتی منصوب بودن کلمه را حکایت می کند

و چه عاملی سبب مجرور شدن است …

دوران جوانی در این میدان صرف شد و در این میان کسی نگفت

که اعراب و حالات دل چیست!

کی قلبمان مرفوع و سربلند است؟

کی دلمان مجرور و پست است؟

و کی دریچه قلب و دلمان مفتوح و گشوده

و چرا مدت هاست قلبمان سکته زده و گرفتار “وقف” است

و اصلا علامت قلب یخ زده چیست؟

“مکسور” بودن قلب را چگونه باید فهمید؟

و چگونه باید به سمت “رفع” و “فتح” قلب حرکت کرد

و امروز امام صادق(ع) به بهانه سالگشت فیض شهادتشان

خطبه خواندند و گفتند و گفتند که

“ اعراب القلوب اربعة انواع

رفع(اوج وبلندى ) و فتح (گشایش)

و خفض(جر:سقوط وپستى ) و وقف (ايستايى واز كار ماندن )

فرفع القلب فى ذكر اللّه تعالى

وفتح القلب فى الرّضا عن اللّه تعالى

وخفض ‍ القلب فى الاشتغال بغير اللّه

و وقف القلب فى الغفلة عن اللّه تعالى .

… فعلامة الرّفع ثلاثة اشياء: وجود الموافقة و فقد المخالفة و دوام الشّوق

وعلامة الفتح ثلاثة اشياء: التّوكّل ، والصّدق ، واليقين .

وعلامة الخفض ثلاثة اشياء: العجب ، والرّياء، والحرص .

وعلامة الوقف ثلاثة اشياء:

زوال حلاوة الطّاعة ، وعدم مرارة(تلخی) المعصية، والتباس(مخلوط کردن)

علم الحلال بالحرام “.

(ترجمه مصباح الشريعة، ص: 30)

_{پی نوشت1:همین حدیث را در حرم امام رضا(ع) شرح می دادم. بعد منبر جوانی با صورتی اشکبار جلو آمد و گفت وگفت از حال امروز و گذشته اش و این که امروز این حدیث امام صادق(ع) تلنگر و شوکی بوده بر وقف و ایستایی دل و قلب او … ومن امروز یک بار دیگر این حدیث را نوشتم، اما ککی هم نیامد ونگزید.}

_{پی نوشت2: قسمتی از حدیث رو حذف کردم. ترجمه هم روشن بود نیاوردم اما اگه نوجوونی پیدا شد و تو ترجمش مشکل داشت با سرچ “اعراب القلوب اربعه” قابل دسترسی است.}

بقلم تلنگر