در اين ماه فرصت‌های فوق‌العاده‌ای وجود دارد. سحرخيزی اين ماه بسيار ارزشمند است و فرصت فوق‌العاده‌ای است. حساب ساعات سحر از ديگر ساعات شبانه‌روز ممتاز و جداست. در حديث قدسی خدا به موسی علی نبينا و آله و عليه السلام گفت:

كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِی فَإِذَا جَنَّهُ اللَّيْلُ نَامَ عَنِّی:

ای موسی! كسی كه مدّعی عشق خداست ولی وقتی تاريكی شب فرا می‌رسد، می‌خوابد، به خودش و ديگران دروغ می‌گويد.

أَ لَيْسَ كُلُّ مُحِبٍّ يُحِبُّ خَلْوَةَ حَبِيبِه‏:[۱]

ای موسی! هيچ عاشقی خلوتگاه معاشقه با معشوق را ترك می‌كند؟! دل سحر چنين توفيقی است.

شب خيز كه عاشقان به شب راز كنند

گرد بر و بام دوست پرواز كنند

هر در كه به هر كجاست شب بربندند

الاّ در دوست را كه شب باز كنند

در ماه‌های ديگر ممكن است كسی توفيق راز و نياز و نرد عشق باختن با خدای متعال در سحرگاه را نداشته باشد، ولی در ماه رمضان لااقل برای سحری خوردن بيدار می‌شود. اين توفيقی ويژه است و چقدر در آن ساعات راه به دوست نزديك است و پاداش اعمال هم كه در اين ماه غيرعادی است.*

——————————————————————————–

[۱]- مجلسی، بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۱۴.

* بخشی از سخنرانی استاد مهدی طيّب در جلسه‌ی اهل ولاء

به کوشش مهتاب ابیان