روز اوّل روز بسیار مبارکى است و در آن چند عمل وارد است:

اوّل: روزه که ثواب روزه هشتاد ماه دارد.

دوّم: خواندن نماز حضرت فاطمه عَلیهَاالسَّلام و شیخ فرموده که روایت شده که آن چهار رکعت است بدو سلام مثل نماز امیرالمؤ منین علیه السلام در هر رکعت حمد یک مرتبه و توحید پنجاه مرتبه و بعد از سلام تسبیح آن حضرت بخواند و بگوید:

سُبْحانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنیفِ سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظیمِ سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدیمِ سُبْحانَ مَنْ یَرى اَثَرَ النَّمْلَةِ فِى الصَّفا سُبْحانَ مَنْ یَرى وَقْعَ الطَّیْرِ فِى الْهَوآءِ سُبْحانَ مَنْ هُوَ هکَذا وَلا هَکَذا غَیْرُهُ.  

(منزه است خداى صاحب عزت بلند و والا منزه است صاحب شوکت مرتفع و بزرگ منزه است صاحب فرمانروائى گرانمایه و دیرینه منزه است آنکس که بیند جاى پاى مور را بر روى سنگ خارا منزه است آنکس که بیند ردّ عبور پرنده را در هوا منزه است آنکس که فقط او چنین است و جز او چنین نیست )

سوّم: دو رکعت نماز پیش از زوال به نیم ساعت در هر رکعت حمد یک مرتبه و هر یک از توحید و آیة الکرسى و قَدْر ده مرتبه

چهارم: هر که از ظالمى ترسد در این روز بگوید حَسْبى حَسْبى حَسْبى مِنْ سُؤ الى عِلْمُکَ بِحالى تا حق تعالى کفایت کند شرّ ظالم را از او و بدانکه در این روز تولّد شده حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام.

در این روز به روایت شَیْخَیْن تزویج شده حضرت فاطمه با امیرالمؤ منین عَلیهِما السَّلام .

بدان كه اولين شب جمعه ماه رجب را «ليلة الرغاب» (يعنى شب دلدادگان) میگويند و براى آن عملى با فضيلت بسيار از حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله وارد شده كه آن را سيّد در كتاب «اقبال» و علاّمه حلى در «اجازه بنى زهره» نقل كرده اند، بعضى از فضيلت آن اينكه به سبب انجام آن گناهان بسيار آمرزيده مى شود، و نيز نمازى در آن وارد شده كه هركه آن را به جای آورد هنگام شب اوّل قبرش حق تعالى ثواب آن را به نيكوترين صورت و با روى گشاده و درخشان و زبانى گويا به سوی او میفرستد، پس به او میگويد: اى حبيب من تو را بشارت باد كه از هر شدّت و سختى نجات يافتى، بنده میگويد تو كيستى؟ به خدا سوگند من چهره اى زيباتر از چهره تو نديدم، و سخنى شيرين تر از سخن تو نشنيدم، و بويى بهتر از بوی تو نبوييدم! ! پاسخ ميدهد: من ثواب آن نمازم كه در فلان شب، از فلان ماه، از فلان سال به جاى آوردی امشب نزد تو آمدم تا حقّت را ادا كنم، و مونس تنهايى تو باشم، و هراس را از تو برگيرم و هنگامی كه در صور (شيپور قيامت) دميده شود، در عرصه قيامت سايه اى بر سرت خواهم افكند، پس خوشحال باش كه خير هرگز از تو جدا نخواهد شد.
كيفيت اين نماز چنين است:

اولين پنجشنبه ماه رجب را روزه میدارى، چون شب جمعه داخل شود، ما بين نماز مغرب و عشا، دوازده ركعت نماز بجاى مى آورى، هر دو ركعت با يك سلام به اين ترتيب كه در هر ركعت يك مرتبه سوره «حمد» و سه مرتبه «سوره قدر» و دوازده مرتبه «سوره توحيد» می خوانى و هنگامى كه از نماز فارغ شدى هفتاد مرتبه مى گويى:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ وَ عَلَى آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ] .
خدايا! بر محمّد پيامبر درس ناخوانده و خاندانش درود فرست
سپس به سجده میروى و هفتاد مرتبه ميگويى:
سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ
پاك و منزّه است پروردگار فرشتگان و روح
آنگاه سر از سجده بر می دارى و هفتاد مرتبه مى گويى:
رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيُّ الْأَعْظَمُ
پروردگارا! مرا بيامرز و بر من مهرورز و از آنچه از من میدانى بگذر، تو خداى برتر و بزرگ ترى
دوباره به سجده مى روى و هفتاد مرتبه مى گويى:
سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ
پاك و منزّه است پروردگار فرشتگان و روح
سپس حاجت خود را میطلبى كه به خواست خدا برآورده خواهد شد.
آگاه باش زيارت حضرت رضا عليه السّلام در ماه رجب مستحب است، و انجام آن در اين ماه امتياز خاصى دارد، همانگونه كه انجام عمره در ماه رجب فضيلت دارد تا جايى كه روايت شده انجام آن در اين ماه، در فضيلت همتاى حج است و نيز نقل شده: حضرت سجاد عليه السّلام در ماه رجب به عمره مشرّف شده بود، و شب و روز نزد كعبه نماز میخواند، و در حالى كه پيوسته در سجده بود اين ذكر از زبان ايشان شنيده میشد:
عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ
گناه از بنده ات بزرگ شده، پس بگذر گذشت از سوى تو زيبا باشد.

از امام صادق (سلام‏ الله‌عليه) نقل شده كه اگر خداوند سبحان بخواهد بركتي به انسان مرحمت كند، آن را در بهترين حال عطا مي‏ فرمايد و بهترين حالت در محراب بودن و در جنگ با دشمن دروني بودن است. به عنوان مثال، خداي سبحان اگر به زكریّا، يحيي را مرحمت كرده در حال عبادت اين بشارت به او داده شده است. آن حضرت فرمود:
«إنّ طاعة الله عزّ وجلّ خدمته فى الأرض وليس شى‏ء من خدْمته يعدل الصلاة فمِن ثَمّ نادت الملائكة زكريا عليه‏ السلام وهو قائم يصلّى فى المحراب» طاعت خداوند آن است كه در زمينْ انسان خداوند را خدمت كند و چيزي از خدمت او به اندازهٴ نماز نمي‏ ارزد. به همين جهت در حال عبادت به حضرت زكريّا بشارت داده شده است. يحيي (عليه‏ السلام) در راه دين شهيد شد و ما او را به عنوان يحياي زاهد و شهيد مي‏ شناسيم و اگر كسي اين دو توفيق را داشت كه در راه دين، با سلاح، فداكاري كند، در كنار اين سلاح‏ گيري، معرفت، كه سلاح عقل است، لازم است.
از امام صادق (عليه‏ السلام) ذيل آيهٴ كريمهٴ ﴿خذوا ما اتيناكم بقوّةٍ﴾ سؤال شده است آيا منظور قوّت قلب است يا قوت بدن؟
حضرت فرمودند: قوت قلوب و ابدان هر دو است و يحيي (عليه‏ السلام) كه خداوند به او فرموده: ﴿يا يحيي خُذ الكتاب بقوة﴾ هم با قوت عقل و معرفت، و هم با قوت بدن، كتاب آسماني را گرفت. از اين كتاب حمايت كرد و سرانجام شربت شهادت نوشيد. اينها همه از بركات نماز زكريّا (عليه‏ السلام) بود.
برگرفته از کتاب حکمت عبادات حضرت آیت الله جوادی آملی،ص113

ماه ذی‌القعده اوّلین ماه از ماه‌های حرام است که خداوند در قرآن مجید از این ماه‌ها یاد کرده است. سیّد بن طاووس در روایتى نقل کرده‌اند که ماه ذی‌القعده بهترین زمان اجابت دعا است.

رسول خدا (صلوات الله علیه و آله) برای روزهای یکشنبه این ماه نمازى با فضیلت ذکر فرموده‌اند که هر کسی آن را بجا آورد؛ توبه‌اش مقبول و گناهش آمرزیده شود، این فرد با ایمان بمیرد و قبرش گشاده و نورانى خواهد شد، والدینش از او راضى و مغفرت شامل حال والدین او و فرزندانش می‌شود.
کسی که این نماز را بجا آورد رزق و روزی‌اش وسیع خواهد شد و ملک الموت در وقت مردن با او مدارا می‌کند.

نماز مخصوص روزهای یکشنبه ماه ذی‌القعده
کیفیت این نماز بدین صورت است که در روز یکشنبه غسل کند وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گذارد؛ در هر رکعت یک مرتبه حمد، سه مرتبه سوره توحید و هر یک از مُعَوَّذَتَیْن را یک مرتبه بخواند. پس از سلام نماز هفتاد مرتبه استغفار کند و استغفار را به ذکر شریف «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ» ختم کند. سپس بگوید: «یا عَزیزُ یا غَفّارُ، اغْفِرْ لى ذُنُوبى وَ ذُنُوبَ جَمیعِ المُؤمِنینَ وَالْمُؤمِناتِ فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ»
اى نیرومند اى بسیار آمرزنده، گناهانم را بیامرز و گناهان همه مردان مؤمن و زنان با ایمان را. به راستی که کسى جز تو را گناهان نیامرزد.

تا اینکه تلفن را برداشتم و ناخود آگاه شماره ی یکی از دوستان قدیمی را از دفترچه تلفن دیدم و شماره را گرفتم…
یادم میاد از همان قدیم ها، در دوران دبیرستان هر کدوم از بچه ها که به مشکلی می خوردند، اضطرابی داشتند سراغ او می رفتند و با او درد دل می کردند و بعد با نسخه ای که گویا به آنها می داد حالشان خوب می شد …
اما من هیچ وقت ازش خوشم نمی آمد … همیشه فکر می کردم برای خودش دکان باز کرده و از این راه می خواهد خود شیرینی کند و محبوبیت به دست بیاورد …
آن دوران ها گذشته و من امروز حالم خراب خراب است … دنبال یک نسخه ای می گردم … نسخه ای که معجزه کند … از این آشفتگی خارجم کند… به من آرامش بدهد … و شاید علی رغم میل باطنی ام باید با او صحبت کنم …
خدا خدا می کردم گوشی را بر دارد …
الو … الو …
گوشی را برداشت ولی من نتوانستم با او صحبت کنم … زبانم بند آمده بود … آخه در اون سال ها من با او خوب رفتار نکرده بودم … کم پشت سرش حرف نزده بودم … حالا با چه رویی از او بخواهم نسخه ای برای درد من داشته باشد …

ادامه »

در کلیات مفاتیح الجنان آمده است که شب اوّل ماه شوال از جمله ليالى شريفه بوده و در فضيلت و ثواب عبادت و احياى آن احاديث بسيار وارد شده و روايت شده است كه آن شب كمتر از شب قدر نيست و مستحب است بعضی از آداب و اعمال را انجام دهند:

اوّل غسل کنید در وقتى كه آفتاب غروب کرد

دوّم احياء آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤ ال از حقّ تعالى و ماندن در مسجد

سوّم آنكه بخواند در بعد از نماز مغرب و عشاء و نماز صبح و بعد از نماز عيد
اَللّهُ اَكْبَرُ اَللّهُ اَكْبَرُ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاللّهُ اَكْبَرُ اَللّهُ اَكْبَرُ وَلِلّهِ
خدا بزرگتر است … نيست معبودى جز خدا و خدا بزرگتر است …
الْحَمْدُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما هَدينا وَلَهُ الشُّكْرُ على ما اَوْلينا
و ستايش خاص خدا است ستايش از آن خدا است بر آنچه ما را راهنمائى فرمود و براى او است سپاس بر آنچه به ما بخشود

چهارم آنكه چون نماز مغرب و نافله آنرا خواند دستها را بسوى آسمان بلند كند و بگويد:
يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ يا ذَاالْجُودِ يا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ وَناصِرَهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
اى صاحب نعمت و فضل اى صاحب جود و بخشش اى برگزيننده محمد و ياور او درود فرست بر محمد
وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى كُلَّ ذَنْبٍ اَحْصَيْتَهُ وَهُوَ عِنْدَكَ فى كِتابٍ مُبينٍ
و آل محمد و بيامرز از من هر گناهى را كه شماره كرده اى و در كتابى روشن در پيش تو ثبت است
پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگويد اَتُوبُ اِلَى اللّهِ پس هر حاجت كه دارد از حقّ تعالى بخواهد كه انشاء الله برآورده خواهد شد و در روايت شيخ است كه بعد از نماز مغرب به سجده رود و بگويد:
يا ذَاالْحَوْلِ يا ذَاالطَّوْلِ يا مُصْطَفِيا مُحَمَّدا وَناصِرَهُ
اى صاحب نيرو و اى صاحب فضل اى برگزيننده محمد و ياورش
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى كُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَنَسيتُهُ اَنَا
درود فرست بر محمد و آل محمد و بيامرز از من هر گناهى را كه از من سر زده و خود فراموش كرده ام
وَهُوَ عِنْدَكَ فى كِتابٍ مُبينٍ
ولى نزد تو در دفترى روشن ثبت است
پس بگويد صد مرتبه اَتُوبُ اِلَى اللّهِ

پنجم زيارت امام حسين عليه السلام را كه فضيلت بسيار دارد بخوانید و زيارت مخصوصه اين شب را نیز بخوانید.

صفحات: 1· 2

محدث گرانقدر مرحوم حاج شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان به نقل از شيخ كفعمى مؤلف كتاب بلد الامين دعایی را نقل كرده و گفته: اين دعا را مقاتل بن سليمان از امام زین العابدین علیه السلام روايت كرده و گفته: هركه اين دعا را (برای رفع گرفتاری و مشکلات) صد مرتبه بخواند و دعايش اجابت نشود، پس‏ مقاتل را لعنت كند و آن دعا اين است:

«إِلَهِي كَيْفَ أَدْعُوكَ وَ أَنَا أَنَا وَ كَيْفَ أَقْطَعُ رَجَائِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَنْتَ إِلَهِي إِذَا لَمْ أَسْأَلْكَ فَتُعْطِيَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي إِلَهِي إِذَا لَمْ أَدْعُكَ فَتَسْتَجِيبَ لِي فَمَنْ ذَا الَّذِي أَدْعُوهُ فَيَسْتَجِيبُ لِي إِلَهِي إِذَا لَمْ أَتَضَرَّعْ إِلَيْكَ فَتَرْحَمَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي أَتَضَرَّعُ إِلَيْهِ فَيَرْحَمُنِي إِلَهِي فَكَمَا فَلَقْتَ الْبَحْرَ لِمُوسَى عَلَيْهِ السَّلامُ وَ نَجَّيْتَهُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تُنَجِّيَنِي مِمَّا أَنَا فِيهِ وَ تُفَرِّجَ عَنِّي فَرَجا عَاجِلا غَيْرَ آجِلٍ بِفَضْلِكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ»

ترجمه دعا: «خدايا چگونه تو را بخوانم و حال آنكه من منم، و چگونه اميدم را از تو قطع كنم‏ و حال آنكه تو تويى، خدايا! آنگاه كه از تو نخواهم، به من عطا می كنى پس كيست كه از او درخواست عطا كنم؟ خدايا! آنگاه كه تو را نخوانم مرا اجابت می كنى، پس كيست كه او را بخوانم تا اجابتم كند؟، خدايا! آنگاه كه به‏ سوى تو زارى نكنم به من مهر آورى، پس كيست كه به جانب او زارى كنم تا به من مهر آورد؟ خدايا! چنان‏ كه دريا را براى موسى (درود خدا بر او) شكافتى و نجاتش دادى، از تو درخواست مى‏كنم بر محمّد و خاندانش درود فرستى و از آنچه در آن‏ گرفتارم مرا رهايى بخشى، و بر من گشايش دهى گشايشى فورى نه دير، به فضل و مهربانى‏ات، اى مهربان‏ترين مهربانان.»

توضیح: این که مقاتل گفته اگر اجابت نشد او را لعنت کنید، ظاهرا سخن اوست و نه امام زین العابدین علیه السلام و این بدان معناست که مقاتل از تجربه شخصی خود در مورد تاثیر این دعا سخن می گوید. البته باید توجه داشت که به گفته امیرالمؤمنین علیه السلام «إنّ كرم اللّه سبحانه لا ينقض حكمته فلذلك لا يقع الإجابة في كلّ دعوة» (کرم و بخشش خداوند حکمتش را نقض نمی کند لذا هر دعایی را از بندگان /حتی اگر در باطن و نهایت کار به ضرر دنیا یا آخرت بنده باشد/ اجابت نمی کند).

بنا بر این بر آورده شدن هر حاجتی بر اساس این دعا یا ادعیه دیگر غیر معقول است با این وجود برخی از دعاها ممکن است تاثیر ويژه و یا فوری تری داشته باشند و به اصطلاح مجرّب و آزموده باشند که دعای مقاتل یکی از این دعاها است.

مرحوم شيخ عباس قمي در شرح حال آقا سيد صدرالدين عاملي اصفهاني مي نويسد: و اين سيد جليل، کثير البکاء و کثير المناجات بود. نقل شده که شبي از شب هاي ماه رمضان، داخل حرم اميرالمؤمنين شد. بعد از زيارت، نشست کنار ضريح و شروع کرد به خواندن دعاي ابوحمزه، همين که شروع کرد و به جمله «الهي لا تودبني بعقوبتک» رسيد گريه او را گرفت و پيوسته اين جمله را تکرار کرد و گريه کرد تا بيهوش شد و او را از حرم مطهر بيرون آوردند.

سيد محمد باقر گلپايگاني، فرزند آيت الله گلپايگاني، از مراجع تقليد مي فرمود: قرآن هايي که به پدر هديه مي شد، [پدر] مقيد بودند آنها را بخوانند. پس از يک دور تلاوت، قرآن ها را به دارالقرآن هديه مي کردند و مي فرمودند: زکات قرآن به اين است که خوانده شود؛ زيرا در قيامت، قرآن از ما باز خواست مي کند. ايشان در ماه رمضان هفت الي هشت دور، قرآن را ختم مي کردند.

وي مردي با متانت و وقار، و در عين حال متواضع بود و در به جا آوردن وظايف عبادي خود کوتاهي نمي ورزيد. ايشان در همه سال ها، دهه آخر ماه رمضان را در مسجد کوفه، معتکف بود و در بين الطلوعين زيارت عاشورا، از او ترک نمي شد.

آورده اند که حاج محمد ابراهيم کلباسي، از شاگردان بحرالعلوم، شب قدر را با عبادت درک کرد؛ زيرا مدت يک سال، شب تا صبح عبادت کرد و معلوم است که شب قدر از شب هاي سال، بيرون نيست.

يکي از همراهان امام در نجف اشرف، نقل کرده است: ايشان در ماه مبارک رمضان هر روز ده جزء قرآن در ماه مبارک رمضان مي خواندند؛ يعني در هر سه روز يک دوره قرآن مي خواندند. برادران خوشحال بودند که دو دوره قرآن را خوانده اند، ولي بعداً مي فهميدند که امام ده يا يازده بار قرآن را ختم کرده است. يکي از فرزندان امام مي گفت: شبي در ماه رمضان، من در پشت بام خوابيده بودم. خانه ايشان يک خانه کوچک 45 متري بود. بلند شدم ديدم که صدا مي آيد. و بعد متوجه شدم که آقاست، که در تاريکي در حال نماز خواندن است. دست هايش را طرف آسمان دراز کرده و گريه مي کند. برنامه عبادي ايشان اين بود که در ماه رمضان، شب تا صبح نماز و دعا مي خواندند و بعد از نماز صبح و مقداري استراحت، صبح زود براي کارهايشان آماده بودند.(3) ماه رمضان براي ايشان، ارزش خاصي داشت، بدين جهت در اين ماه، ملاقاتهاي خود را تعطيل مي کرد تا بهره بيشتري از برکات آن ببرد. ايشان مي فرمود: « خود ماه رمضان، کاري است. » لذا کارهاي ديگر را کم مي کرد. و بيشتر به تلاوت دعا و قرآن مي پرداخت. در اين ماه، شعر نمي خواند و نمي سرود و به شعر گوش هم نمي داد و دگرگوني خاصي متناسب به اين ماه، در زندگي خود ايجاد مي کرد؛ به گونه اي که سراسر اين ماه را به تلاوت قرآن مجيد، دعا و به جا آوردن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپري مي کرد. غذا بسيار کم مي خورد. حتي در روزهاي بلند و طولاني ، روزه مي گرفت، اما وقت افطار و سحر، آن قدر کم مي خورد که خادمش فکر مي کرد آقا چيزي از غذا نخورده است.

علامه، مراتبي از عرفان و سير و سلوک معنوي را پيموده بود. او اهل ذکر و دعا و مناجات بود. در بين راه که او را مي ديدم ، غالباً ذکر خدا را بر لب داشت. در جلساتي که در محضرشان بوديم، وقتي جلسه به سکوت مي کشيد، ديده مي شد که لب هاي استاد، به ذکر خدا حرکت مي کرد. به نوافل مقيد بود و حتي گاهي ديده مي شد که در بين راه مشغول خواندن نمازهاي نافله است. شب هاي ماه رمضان تا صبح بيدا بود، مقداري مطالعه مي کرد و بقيه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود.

دعای افتتاح دعایی است که محمد بن عثمان عمری از نایبان خاص امام زمان(ع) آن را نقل کرده است. شیعیان این دعا را در شب‌های ماه رمضان می‌خوانند. مشتمل بر مضامین عالی خداشناسی است و عده‌ای از علما بر این دعا شرح نوشته‌اند. فراز آخر این دعا به چند امر اشاره دارد: اظهار علاقه به دولت اسلامی در پرتو ظهور امام مهدی(عج)، بیان هدف حکومت اسلامی و وظیفه ما در قبال آن.

دعای افتتاح با حمد و ستایش الهی آغاز می‌شود و سپس به؛ انتخاب راه صحیح و تأیید الهی، رحمت و غضب حکیمانه الهی، لزوم خوف و رجاء، توفیق عبادت منتّی الهی بر بنده، گناه بنده و دوام فیض الهی، یادآوری نعمت‌های خدا، بقای نعمت‌ها به دست خدا و لزوم تفکر در نعمت‌های خدا می‌پردازد. فقرات پایانی دعای افتتاح که بر آن بسیار تأکید شده، درباره اظهار علاقه نسبت به دولت اسلامی است که در پرتو ظهور حضرت ولی عصر(عج) برقرار می شود.

شرحی از فرازهای سی گانه دعای شریف افتتاح را از کتاب “شرح دعای شریف افتتاح” نوشته حجت الاسلام محسن قرائتی برای آگاهی از فیوضات این ماه مرور می کنیم.

فراز سوم

فَکَمْ یَا إِلَهِی مِنْ کُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَهَا وَ هُمُومٍ [غُمُومٍ‏] قَدْ کَشَفْتَهَا وَ عَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَهَا وَ رَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَهَا وَ حَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَکَکْتَهَا

خدای من چه بسیار سختی هایی که گره گشودی و اندوه ها که برطرف کردی و لغزش ها که آمرزیدی و رحمت که گستردی و زنجیر بلا که باز کردی

نکته ها

الطاف الهی در چهره های مختلفی شامل حال انسان می شود. خدای مهربان هم غم و اندوهمان را برطرف می کند و هم لغزش هایمان را نادیده می گیرد. هم رحمت خویش را بر سراسر زندگی مان گسترش می دهد و هم بلاها را از ما دور می کند.

در پیشگاه خدا سزاوار است عنایت ها و لطف هایی که در گذشته شامل حالمان کرده را یادآور شویم؛ چراکه لطف های پیشین در واقع پشتوانه محکمی است برای درخواست های کنونی ما. (فکم یا الهی من کربه قد فرجتها)

پیام ها

۱- مسبب الاسباب خدای متعال است، شاید در ظاهر گرفتاری و غم و اندوه به وسیله سبب های مادی برطرف شوند ولی در واقع گره تمام سختی ها با عنایت الهی باز می شود. (فکم یا الهی من کربه قد فرجتها)

۲- هیچگاه نباید از خدای رئوف نا امید شد. او همانطور که اندوه های گذشته را برطرف کرده، غم های کنونی را نیز می تواند از بین ببرد و همان طور که لغزش های گذشته را نادیده گرفته، لغزش های فعلی را نیز می تواند نادیده بگیرد.

او همانطور که در گذشته رحمت خویش را شامل حال ما کرده است. اکنون نیز می تواند این کار را انجام دهد و همانطور که بلاهای گذشته را از بین برده، بلاهای حاضر را نیز می تواند برطرف کند.

۳- زیادی الطاف الهی نباید سبب شود که آن ها را فراموش کنیم بلکه باید همه آنها را یادآور شویم. (من کربه…و هموم… و عثره…. و رحمه…. و حلقه بلا)