با نام خدا

چو غنچه گر چه فرو بستگیست کار جهان

تو همچو باد بهــــاری گره گشا می باش

نگاه توحیدی به عالم یعنی پیوسته خدا را دیدن و هیچ موجودی در عالم را جدا و منفک و بی ارتباط با

خدای متعال ندانستن و توجه داشتن به کسره ی بین خلق و خدا که اتفاقا همه هویت خلقه و عشق

مفرط خدا به خلق رو به دنبال داره و همچنین توجه به اینکه تنها و تنها یک فاعل و موثر حقیقی در عالم 

هست که ما شاء الله و لا حول و لاقوة الا بالله. (البته این فقط توحید افعالیه).

بر همین اساس بخش عمده و اعظم تعالیم دینی، به بعد اجتماعی دین معطوفه و به راحتی می توان گفت

که بعد اجتماعی به مراتب مهم تر از بعد فردی و شخصی دین هست. بر اساس روایات

ارزش و اعتبار و به تبع رشدی که در  خدمت به خلق خدا و شاد کردن دلشون و باز کردن گره ای از

گره های زندگیشون، که این گره ها هم جزء لاینفک عالم طبیعته، هست به مراتب بیشتر و بالاتر از

عبادتهای فردی مثل روزه گرفتن و شب تا به صبح عبادت کردنه..

خوب می شه اگر این الگو و نگاه توحیدی رو بگذاریم جلوی چشمامون و هر جا هر کاری از دستمون

برای خلق خدا بر اومد دریغ نکنیم حتی اگر به اندازه کنار زدن یک سنگ از مسیر عبور خلق خدا باشه

و با این کار (البته به قدر اخلاص در عمل) شاید بشه راه های چند هزار ساله رو یک شبه طی کرد..

از توی خونه هامون هم باید شروع کنیم، همین کسایی که زیاد جلوی چشمامون هستن و گاهی

فراموششون می کنیم مثل پدر، مادر، همسر و ..