دیروز با سه چهار تا از دوستان بلند شدیم رفتیم کلاس اخلاق در خانواده ببینیم ملت چه می گویند و چه می شنوند در این قبیل جلسات.

سالن بزرگ جلسه  پر از جمعیت بود سه ردیف خانمها فشرده و یک ردیف آقایون که البته جای خالی هم زیاد  داشت. نمی دانم چرا همیشه خانمها مشتاق شرکت در این گونه کلاسها هستند. با بند و بساط  و بچه هی این کلاس اون کلاس شرکت می کنند بلکه این زندگی یک سر و سامانی بگیرد نمی گیرد. جلسات روضه و سفره و ختم انعام می گیرند بلکه مشکل حل شود نمی شود که نمی شود.

توی کلاسها اغلب زنان را توصیه به صبر و بردباری و خوش خلقی میکنند.سخنران در جواب خانمی که پرسیده بود همسرم بسیار عبوس و بد اخلاق است چه کنم، گفت: شما ابتدا یک استکان چای کمر باریک به دستش بده بعد کنارش بشین تا آرام شود! بعد ادامه داد البته خوب است گاهی هم آقایون برای خانمهایشان چای بریزند هر چند من مطمئنم  هیچ خانمی اجازه نمیدهد شوهرش بلند شود برود چای بریزد!!

آخر جلسه به دوستان گفتم گمان کنم اصل تشکیل اینگونه جلسات توطئه مردان است.من فقط دو نکته فهمیدم یکی اینکه مرد باید برای همسرش چای بریزد دوم اینکه برای جلوگیری از عصبانیت لای انگشتهای پا تاید بمالیم!

نمی دانم فایده این کلاسها چیست وقتی فقط خانمها در آن حضور دارند. به نظر من هنر کلاس گذاشتن برای خانمها نیست، هنر کشاندن مردان است به این قبیل جلسات.

پ.ن: جدی نگیرید!