انبیاء الهی و نیز ائمه اطهار علیهم السلام کسانی هستند که نسبت به معصوم بودنشان شکی نداریم. رفتار و گفتار آنها با یکدیگر تناقضی ندارد و شناخت و پیروی از آنها راهگشای سعادت ما در دنیا و آخرت است؛ اما برخی دیگر از دوستان خدا نیز هستند که دلیلی بر معصومیتشان نداریم اما توجه و اتصال با آنها نیز نجاتبخش و راهگشای ما به راه خداست. حضرت عباس علیه السلام یک فردی شاخص از این مجموعه است که به این مناسبت قدری درباره ایشان و سایر بزرگان غیر معصوم به سخن می نشینیم. در نهایت می خواهیم درباره شفاعت کردن ایشان و شرایط آن و به طور ویژه درباره حضرت عباس علیه السلام سخن بگوییم.
قرآن، عهده دار معرفی انسانها بزرگ
با تلاوت و ایمان به قرآن، دید ما نسبت به جهان و مردم تغییر می کند؛ مثلاً برخی از افرادی که به نظر مردم بزرگ می آیند در چشم ما حقیر می شوند و برخی دیگر در نظرمان اعتبار و اهمیت می یابند. شخصیتهایی که قرآن به تمجیدشان می پردازد، گاه فقیرند و گاه دارا؛ گاه مشهورند و گاه گمنام اما نقطه مشترک همه آنها ایمان و عمل صالح است.
اگر درباره حضرت عباس علیه السلام هیچ روایتی از معصومین علیهم السلام نیز به دست ما نرسیده بود، مدایح کلی قرآنی برای ما کافی بود که او را ستوده ای در اوج بدانیم؛ چرا که او در راه خدا مهاجرت و جهاد کرد و کشته شد و با وجود اینکه همه راه ها برای کناره گیری از امام حسین علیه السلام برای او مهیا بود، هیچگاه آن حضرت را تنها نگذاشت
انبیاء الهی در نقطه اوج این بزرگان قرار دارند که قرآن کریم اهمیت ویژه ای به معرفی آنها داده است؛ بجز آن، قرآن کریم درباره خوبان دیگری نیز سخن گفته است: لقمان حکیم، اصحاب کهف، دو مرد خداترسی که بنی اسرائیلیان را به داخل شدن در شهر و گوش به فرمانی موسی علیه السلام دعوت می کردند، مومن آل فرعون، مومن سوره یاسین، همسر فرعون، مادر مریم علیهاالسلام، همسر موسی علیه السلام، عاقلی در اصحاب القریة، ساحران فرعون که مومن شدند، حواریون حضرت عیسی علیه السلام، همسر ابراهیم علیه السلام، ذوالقرنین، طالوت و …
بجز آن، عده ای را هم خدا به صورت کلی معرفی کرده است، مثل نجات یافتگان قوم صالح، هود، نوح و لوط، نهی از منکر کنندگان در قوم یهود، خداجویانی که همراه پیامبران می جنگیدند، کسانی که دوست دارند پاکیزگی یابند، کسانی که بخاطر ایمانشان زنده زنده سوزانده شدند، آنانکه اموالشان را در راه خدا می دهند، عالمانی که برای عدالت اجتماعی به پا می خیزند، آنانکه در حالت دور بودن از پیامبران، خدا و پیامبران او را یاری می کنند؛ آنانکه در راه خدا مهاجرت و جهاد می کنند؛ آنانکه در راه خدا کشته می شوند؛ آنانکه خدا به آنها نعمت داده است؛ آنانکه خشم را فرومی خورند و مردم را می بخشند و احسان می کنند، آنانکه ایمان می آورند و دلشان با یاد خدا مطمئن می گردد.

ادامه »

عبد العظیم حسنی گوید:بر مولای خود امام جواد علیه السلام وارد شدم و می‌خواستم از قائم پرسش کنم که آیا او مهدی است یا غیر او؛ پس امام آغاز سخن کردند و فرمودند:
ای أبا القاسم! قائم از ما همان مهدی است،کسی که باید در غیبتش انتظار او را بکشند و در ظهورش فرمانش برند.و او سومین از فرزندان من است.و قسم به آن که محمد را به نبوت مبعوث کرد و ما را به امامت مخصوص،اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نمانده‌باشد،قطعا خداوند آن روز را طولانی گرداند تا در آن خروج کند،پس زمین را از قسط و عدل پر کند همچنان که از جور و ظلم پر شده‌باشد.و همانا خداوند تبارک و تعالی امر او را برایش در یک شب اصلاح فرماید،همان طور که امر کلیمش موسی را اصلاح فرمود،زمانی که او رفت تا برای خانواده‌اش شعله‌ای آتش بیاورد،پس بازگشت درحال که رسول و نبی بود.

سپس فرمودند:

افضل اعمال شیعیان ما انتظار فرج است.

کمال الدین و تمام النعمة،جلد2،باب36،حدیث1

به قلم میثاق

حتماً در اطراف خود زوج‌های جوانی را دیده‌اید که کمی ‌پس از ازدواج دچار ناسازگاری و به‌اصطلاح عدم تفاهم شده و ساز طلاق و جدایی می‌زنند. آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید که چگونه یک زوج دچار عدم تفاهم شده و زوجی دیگر به‌خوبی با هم تفاهم دارند؟

گذشته از این‌که در هنگام انتخاب همسر باید به معیارهای درست و دقیق و اصول اخلاقی طرف مقابل توجه کرد، اما شناخت روحیات زنانه و مردانه و رعایت نکات ریزی که شاید به چشم نیایند، می‌توانند در زندگی برای شما تفاهم بسازند.

اگر در زندگی یک زوجی که به گفته خود دچار عدم تفاهم شده‌اند نگاه کنید متوجه خواهید شد که علایمی‌که باعث می‌شوند آن‌ها به عدم تفاهم رأی داده و درخواست طلاق کنند چنین است:

شروع یک مشاجره با شدت زیاد؛

انتقاد از همسر و گلایه‌کردن؛

نشان‌دادن تنفر و انزجار به همسر؛

حالت تدافعی در برابر همسر؛

فقدان تأیید همسر (طرف مقابل) در روابط؛

زبان بدنی منفی.

عواملی که بیان شد گاهی به‌طورکلی در زندگی زوج‌های جوان دیده می‌شود و برخی از زوج‌ها صرفاً درگیر چند پارامتر آن خواهند شد، اما به‌طورکلی وجود چنین علایمی ‌زندگی را به سمت جدایی خواهد کشاند. این درحالی است که آن دسته از زوج‌هایی که احساس خوشبختی می‌کنند، صرفاً توانسته‌اند این علایم را شناسایی کرده و راه مقابله با آن‌ها را بیابند.

به‌نظر شما زوج‌هایی که احساس خوشبختی می‌کنند، چگونه‌اند؟

آن‌ها شاید وقت زیادی برای با‌هم‌بودن نداشته باشند یا شاید از نظر شما روحیه‌های کاملاً متفاوتی داشته باشند، اما خوشبخت‌اند و شما خوشبختی آن‌ها را می‌بینید و حس می‌کنید.

اگر هر زوج در هفته فقط ۵ ساعت را صرف زندگی مشترکشان کنند، روابطشان بی‌شک بهتر خواهد شد. این کاری است که زوج‌های خوشبخت انجام می‌دهند و ما هم به شما توصیه می‌کنیم این کار را انجام بدهید.

نیازی نیست هر روز هفته را با هم بگذرانید و مدام از خودتان بگذرید و حق را به طرف مقابل بدهید. فقط در هفته ۵ ساعت برای همسر و زندگی‌تان وقت بگذارید.

به برنامه زیر دقت کنید:
* خداحافظی
زوج‌های خوشبخت هر روز قبل از خداحافظی به هنگام رفتن به محل کار یا بیرون از خانه،؛ درباره کارهایی که قرار است در آن روز بکنند، سؤالاتی از همدیگر می‌پرسند (۲ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته که جمعاً ۱۰ دقیقه خواهد شد).

* تجدید دیدارها
زوج‌های خوشبخت در پایان هر روز کاری، یک گفت‌وگوی آرام و بی‌استرس با هم دارند. به‌جای این‌که از حرف‌های این و آن بگویند و از کمبودهای زندگی‌شان ناله کنند و اعصاب یکدیگر را خرد کنند، آن‌ها از این فرصت برای با‌هم‌بودن استفاده کرده و روابط خود را عمیق‌تر می‌کنند و از خستگی‌ها و دلمشغولی‌های هم آگاه می‌شوند ( ۲۰ دقیقه در روز, ۵ روز در هفته جمعاً یک ساعت و ۴۰ دقیقه در هفته)

* محبت
زوج‌های خوشبخت با محبت نسبت به هم رفتار کرده و از اشتباهات یکدیگر زود گذشت می‌کنند. آن‌ها محبت خود را از طریق رفتارهایی همچون لمس‌کردن، روابط عاشقانه و بخشش در مواقع مناسب ابراز می‌کنند ( ۵ دقیقه در روز ، ۷ روز در هفته و جمعاً ۳۵ دقیقه در هفته).

* قرار هفتگی
زوج‌های خوشبخت یک قرار هفتگی دو نفره در فضایی خلوت و آرامش‌بخش برای تازه‌کردن عشق خود دارند. آن‌ها از این فرصت فقط برای با هم بودن و آرامش‌گرفتن از هم استفاده می‌کنند. (۲ساعت در هفته).

* تحسین همدیگر و قدردانی
زوج‌های خوشبخت هر روز حداقل ۵ بار قدردانی و محبت صادقانه بین خود ردوبدل می‌کنند. دیدن خوشی‌های کوچک و تشکر از همسر از طرف هر دو طرف زن و شوهر (۵ دقیقه در روز، ۵ روز در هفته و جمعاً ۳۵ دقیقه).

با توجه به این کارهای که زوج‌های خوشبخت انجام می‌دهند، متوجه خواهیم شد که انجام این کارها زمان زیادی نمی‌گیرند، اما در همین کارهای به ظاهر ساده، می‌توان روابط زناشویی را به طرز چشم‌گیری بهتر کرد.

حال که دانستید زوج‌های خوشبخت فقط ۵ ساعت در هفته برای زندگی خود زمان می‌گذارند، اما در عوض احساس خوشبختی‌شان شما را به وجد آورده بهتر است، از همین حالا اقدام کنید تا شما هم یکی از آن زوج‌های خوشبخت شوید.

برای پیداکردن تفاهم گم‌شده میان خود و همسرتان لازم است ابتدا قوانینی وضع کنید و هر دو نفر به این قوانین احترام بگذارید:

۱٫ هیچ‌کدام حق نداریم به خانواده دیگری توهین کنیم؛

۲٫ هیچ‌کدام حق نداریم مسایل و مشکلات کهنه و قدیمی‌ را مطرح کرده و باید در هر دعوا فقط راجع به همان موضوع صحبت کنیم؛

۳٫ شام و ناهار نپختن و شام و ناهارنخوردن نداریم و باید مثل شرایط عادی برای وعده‌های غذایی کنار همدیگر حاضر باشیم.

۴٫ در هر شرایطی و پس از هر مشاجره‌ای باید با هم سلام و خداحافظی داشته باشیم.

۵٫ هیچ‌یک از ما حق ندارد پس از یک مشاجره یا بحث جای خوابش را تغییر بدهد.

۶٫ هرکدام از ما برای آشتی‌کردن پیش‌قدم بشود، طرف مقابل باید برایش یک هدیه بخرد.

۷٫ حق نداریم اشتباهات طرف مقابل را تعمیم بدهیم. به‌عنوان‌مثال حق نداریم بگوییم تو همیشه فلان‌طور رفتار میکنی! یا تو همه‌جا این‌گونه بودی …. چراکه این تعمیم‌دادن دعوا را به اوج خواهد رساند.

۸٫ در حین مشاجره باید به هم فرصت بدهیم که هرکدام راجع به دیدگاه و موضوع دعوا ۵ دقیقه صحبت کند و طرف مقابل هم ۵ دقیقه زمان خواهد داشت. در ادامه اگر حرفی باقی ماند باید به ساعتی بعد یا فردا موکول شود که در آرامش سروته بحث مشخص شود.

رعایت این موارد به شما کمک می‌کند که قانون بهتری در جهت ایجاد تفاهم میان شما شکل بگیرد.

در نظر داشته باشید که اگر بتوانید یاد بگیرید که آن‌چه برای «من» خوب است، لزومی ‌ندارد که برای «دیگران» هم خوب باشد، آن‌گاه دنیای شاد و خوشایندتری خواهید داشت.

بی‌شک دنیای مطلوب هر آدمی، اساس و شالوده زندگی اوست و نه اساس و شالوده زندگی دیگران. برای ایجاد تفاهم در زندگی مشترکتان پایبند به قوانین بوده و پس از آن‌ها تنها هفته‌ای ۵ ساعت زمان بگذارید. شما می‌توانید یک زوج باتفاهم باشید اگر بخواهید

بقلم طهورا ابیان
منتشر شده در مهرخانه 

از امام صادق (سلام‏ الله‌عليه) نقل شده كه اگر خداوند سبحان بخواهد بركتي به انسان مرحمت كند، آن را در بهترين حال عطا مي‏ فرمايد و بهترين حالت در محراب بودن و در جنگ با دشمن دروني بودن است. به عنوان مثال، خداي سبحان اگر به زكریّا، يحيي را مرحمت كرده در حال عبادت اين بشارت به او داده شده است. آن حضرت فرمود:
«إنّ طاعة الله عزّ وجلّ خدمته فى الأرض وليس شى‏ء من خدْمته يعدل الصلاة فمِن ثَمّ نادت الملائكة زكريا عليه‏ السلام وهو قائم يصلّى فى المحراب» طاعت خداوند آن است كه در زمينْ انسان خداوند را خدمت كند و چيزي از خدمت او به اندازهٴ نماز نمي‏ ارزد. به همين جهت در حال عبادت به حضرت زكريّا بشارت داده شده است. يحيي (عليه‏ السلام) در راه دين شهيد شد و ما او را به عنوان يحياي زاهد و شهيد مي‏ شناسيم و اگر كسي اين دو توفيق را داشت كه در راه دين، با سلاح، فداكاري كند، در كنار اين سلاح‏ گيري، معرفت، كه سلاح عقل است، لازم است.
از امام صادق (عليه‏ السلام) ذيل آيهٴ كريمهٴ ﴿خذوا ما اتيناكم بقوّةٍ﴾ سؤال شده است آيا منظور قوّت قلب است يا قوت بدن؟
حضرت فرمودند: قوت قلوب و ابدان هر دو است و يحيي (عليه‏ السلام) كه خداوند به او فرموده: ﴿يا يحيي خُذ الكتاب بقوة﴾ هم با قوت عقل و معرفت، و هم با قوت بدن، كتاب آسماني را گرفت. از اين كتاب حمايت كرد و سرانجام شربت شهادت نوشيد. اينها همه از بركات نماز زكريّا (عليه‏ السلام) بود.
برگرفته از کتاب حکمت عبادات حضرت آیت الله جوادی آملی،ص113

گاهی می شود اتفاقی آرام آرام در زندگی آدمی رخ می­ دهد

اتفاقی که اگر آرام آرام رخ نمی داد ، هیچ کس باورش نمی کرد .

اتفاقی که همه نگاهش می کنند، دوست ندارند واقعیت داشته باشد ولی دارد.

چه بسا خود آدم هم دستی در آن داشته باشد…

آن چه در عاشورای سال شصت و یک در کربلا اتفاق افتاد هم از این دست است.

ماجرایی که ریشه اش در جاهلیت اعراب جزیرة العرب بود و بعثت پیامبرِ آخرین آن ها

و عدم توان مردم در انکار پیامبر و اسلام و خلافت و کشورگشایی ها

و اخلاص علی و شجاعت علی و عدل علی و خلافت علی

و نامردی نامردان و مردی مردان و خواست خدا و تمکین حسین ولیِ خدا.

این اتفاق باعث شد آخرین پسر دختر یک پیامبر از شرق تا غرب عالم جسمش بر پهنه ­ی خاک بیفتد

و بشود آنچه نباید.

انگار همه ­ی دنیا خواب نما شده بودند.

خون نواده ­ی رسول خدا که زمین ریخت ، کم کم خواب از سرِ عالم و آدم پرید.

هرکه از خواب بیدار می­ شد یا دیوانه می­ شد یا فدایی یا فراری .

عجب دنیایی­ست .

به هر حال ماجرای کربلا بیشتر به یک قصه شبیه است .

قصه ­ای که واقعی­ ست اما باورکردنی نیست.

و ای کاش این فقط یک قصه بود …

روایتی کوتاه از کتاب ” قصه کربلا “