یــا مـحـمـد …

به تــو ” کوثــــر”  عطا کردیم

و به عالمـــ ــیان “مـــــــــــــــــادر”

خانواده ای را تصور کن که می خواهند برای مادرشان جشن ِ تولد بگیرند . پسر ِ بزرگ تر دوست تر می دارد که برای مادر گوشواره ای بخرد . دخترش در فکر ِ چــــادر نماز ِ جدیدی است برای مـــادر و پسر کوچکتر قصد کرده است  پای مـــادر را ببوسد. مرد به زن (که شده است همه ی زندگیش) نگاه می کند و دلش به درد می آید از گفته پیامبر که گفته بود “دخترش” اولین کسی است که به او ملحق خواهد شد. بیشتر نگاهش می کند و به روزهایی فکر می کند که بدون ِ فاطمه دق خواهد کرد …

+از حضرت‌ فاطمه‌ زهرا ( عليها السلام‌ ) روايت‌ شده‌ كه‌ رسول‌ خدا فرمودند :

امام همچون‌ كعبه‌ است‌ كه‌ بايد به‌ سويش‌ روند

نه‌ آنكه‌ ( منتظر باشند تا ) او به‌سوى‌ آنها بيايد .

(بحار الانوار ، ج‌ 36 ، ص‌ 353)

تازه از سفر رسیده بود.به استقبال آمده بودند.همه را دید و احوالپرسی کرد،اما چشمانش در پی کسی می گشت.

سراغ فاطمه ^{سلام الله علیها} را گرفت.

هر بار که از سفر باز می گشت زیر گلوی فاطمه اش را می بوسید و می فرمود:

“بوی خوش بهشت را از فاطمه استشمام می کنم.”

.

.

.

قال رسول الله ^{صلوات الله علیه}:

«ما بین بیتی (قبری) و منبری روضه من ریاض الجنه»

میان خانه (قبر) من و منبر من، باغی است از باغهای بهشت.

سفینة البحار2/567

.

.

طبق نظر برخی علمای شیعه حد روضه عبارت است از…. فضای داخلی بیت رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله} و همچنین داخل بیت فاطمه زهرا ^{علیهاالسلام} و در غرب عبارت است از محاذی این بیوت تا موازات منبر شریف….

.

.

مرحوم صدوق از ابی نصر بزنطی نقل می کند که از امام ابوالحسن علی بن موسی الرضا(ع) از محل قبر فاطمه(ع) سؤال نمودم فرمود:

«دُفِنَت فی بیتها فلمّا زادت بنو امیه فی المسجد صارت فی المسجد»

عیون أخبار الرضا، ج1، ص311

پ.ن:

-وقتی مست شمیم بهشت شده باشی… وقتی دلت برای بهشت تنگ شود… وقتی دلت برای فاطمه^{سلام الله علیها} تنگ شود… وقتی دلت مادر^{سلام الله علیها} بخواهد… وقتی دلت مدینه بخواهد…وقتی …… امان از این دل!

-مادر روزت مبارک… حیف که هنوز نتونستم ذره ای قدردانی کنم ازت… ببخش که بدترین بچه بودم و تو بهترین…

آصف

جوونیم به فدات حسین ابی عبدالله … جوونیم به فدات … جوونیم….

سه شنبه بعد از روضه ی امام جواد(ع) تو مسیر برگشت همش به این مصرع از شعری که بچه ها همخونی کردن فکر می کردم…. جوونیم به فدات حسین ابی عبدالله….

خیلی قشنگه، اینکه یه نفر بتونه جوونیشو فدای ارباب کنه!

وقتی رسیدم خونه هنوز تو این فکرا بودم که یه پیام دریافت کردم درمورد سالگرد شهادت ، شهید محمد عاشوری…

شهید عاشوری… اولین بار اسمشو تو راهیان سال ۸۶ شنیدم .

یادمه همون سال بعد از برگشت از جنوب به قدری جذب بچه های “بسیجی” شده بودم که تصمیم گرفتم به طور جدی تو بسیج همکاری کنم، تا شاید یه کم شبیهشون بشم!

خواهر شهید هم یکی از اون افرادی بود که که از اوایل سفر به شدت شیفته اش شدم، نه من …بلکه فاطمه و زهرا ، ۲تا رفیق همکلاسیم که مثل من صفر کیلومتر بودن هم همین نظر رو داشتن.

تا اونجایی که توی گردان تخریب ، راوی از خواهر “شهید” عاشوری که تا اون لحظه من فقط به عنوان مسئول اردو می شناختمش دعوت کرد که  برامون صحبت کنه… البته اونموقع درست سر در نیاوردم که قضیه از چه قراره و اینکه چند ماه بیشتر از شهادت ایشون نمیگذره….

اما به برکت بسیج،بیشتر و بیشتر با شهید عاشوری و خانوادشون آشنا شدم…

.

.

شهید عاشوری ، هم دانشگاهیه من ، برادر دوستم…کسی که مثل خیلی از شهدای دیگه فقط خاطراتش رو شنیدم و عکسی از او دیدم ، وصیت نامه اش رو خوندم و نهایتا هر از گاهی مزارش رو زیارت کرده ام!

کسی که مصداق آیه «من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله» است و صادقانه جوونیش رو فدا کرده…

در مورد ایشان حرف زیادی برای گفتن ندارم ،چون شناختم خیلی خیلی کم است و هنوز باید بگردم تا راز سعادتمندیش رو پیدا کنم که چطور موفق شد از آن معبر تنگ عبور کند.

ولی در وصف ایشان همین بس که ش ه ی د است و برای من که هنوز تلفظ عشق را نمی دانم ، شهادت آیا معنا خواهد داشت ؟!

شهید نوشت:

حیفم اومد اینو نذارم…

شهید عاشوری سال 80 توی دست نوشته معروفش به شهیدان نوشت:

“هنوز مشهدتان سنگ را آب می کند و چه خوش روزهایی داشتید شما،چه لحظاتی داشتید شماشب حمله و هنگامی که گلوله ی مستقیم تانک یا دو لول ضد هوایی بدنهایتان همان بدنهای نحیف ولی پر استقامت را تکه تکه می کرد و هنگامی بدن غرق به خون رفقایتان را جا می گذاشتید؟
…
بعضی جا مانده ها نیز دارند می آیند؛شهید علمدار،شهید علی محمود وند،راستی بعدی کیست؟شاید…

حال که مرا زنده کردید،دوست دارم این خواهش مرا نیز برآورده کنید:

مرا هم ببرید.”

آن روزها نمیدانست که خودش یکی از “بعدی” هاست…

پ.ن:

الحق که همسر ایشان هم لیاقت همسر شهید بودن را دارند … چه بسا اجر خانواده شهدا کمتر از خودشان نیست!

مهندس پاسدار شهید محمد عاشوری متولد 17 اسفند 58 و فارغ التحصیل رشته مکانیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات و از فعالان بسيج دانشجويي بود. او پس از فراغت از تحصيل به دليل علاقه وافرش به خدمت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي، جذب اين نهاد شد و در بخش تحقيقات علمي ـ نظامي آغاز به كار كرد. شهيد محمد عاشوري همچنين در ايام اعزام كاروان‌هاي راهيان نور به مناطق عملياتي دفاع مقدس به عنوان راوي، نسل جوان را با رشادت‌هاي رزمندگان اسلام آشنا مي كرد. وی در تاریخ 19 اردیبهشت سال 86 در حال ماموریت به شهادت می رسد…

برای اطلاعات بیشتر اززندگی و خاطرات  شهید به وبلاگ شهید محمد عاشوری حتما مراجعه کنید!

آصف

پنجشنبه رفتیم نمایشگاه همان ابتدا دو دور، دور نمایشگاه طواف کردیم از پارکینگ خبری نبود  ماشین را اجبارا چند خیابان آنطرفتر پارک نمودیم.

مثل همیشه عمده تبلیغات مربوط به کتب کمک درسی بود.

سالنهای مختلف خیلی از هم فاصله داشتند اینقدر که اجبارا قید بعضی ها رو زدم.

پیشخوان انتشارات کتب عمومی کماکان مملو از رمانهای اینچنینی و آنچنانی و آشپزی و…بود.

کاسبتر از همه خوردنی فروشی ها بودند که صف عریض و طویلشان دیدنی بود آنقدر که مجبور شدیم  به یک لیوان ذرت مکزیکی بسنده کنیم.

بیشتر حرف زدیم کمی هم کتاب دیدیم! سر جمع هفت جلد کتاب خریدم که شش تای آنها شعر و داستان بود!

مغرب نمایشگاه رو ترک کردیم. تراکم جمعیتی که میخواستند سوار مترو شوند حقیقتا چشم نواز بود…!

از ما که گذشت ولی اگر خواستید نمایشگاه بروید:

اولا قید ماشین شخصی و مترو را بزنید.

ثانیا با دوستانتان نروید!!! 

پ.ن:

شما هم اگر حوصله کردید عکس کتابهایی را که خریدید بگذارید.

ف.ت

یادم میاید وقتی دانش آموز بودم، گاهی پیش می آمد که سر جلسه امتحان، هر چه روی جواب تمرکز می کردم، به نتیجه نمی رسید. کم کم حس میکردم، تمام اطرافم سیاه شده و هیچ راه نجاتی ندارم.

کم کم روش امتحان دادن را یاد گرفتم و فهمیدم نباید روی سؤالاتی که بلد نیستم تمرکز کنم. باید فقط صورت مسئله را بخوانم و به مغزم فرصت بدهم تا جواب را پیدا کند

حالا امتحان ها فرق کرده، سؤالات بمراتب سخت تر شده اما من روش امتحان دادن را یادم رفته!

باز مینشینم روی مسائل سخت، هی تمرکز می کنم، هی تمرکز می کنم، هی تمرکز می کنم، هی…

و کم کم اطرافم سیاه می شود. آنوقت فکر می کنم  چرا دلم اینقدر گرفته؟

چرا اینقدر کم تحمل شده ام؟

چرا بی منطق شده ام؟

به خودم می گویم:

بله! تمرکز زیادی روی مسائل، مغزم را گیج و بی منطق می کند. بگذار عقل کارش را انجام دهد

گاهی هم عقل، دستش به جواب نمی رسد! باید تقلب رساند! آنوقت است که توسلها بدردم می خورد و بهترین جواب را می گذارند توی کاسه ی عقل کوچک من!

ولی مدتیست یادم رفته دل مراقب را بدست بیاورم! یادم رفته قربان صدقه اش بروم.

یادم رفته!

علی الحساب باید جبران مافات کرد!


ر.مشق عشق