امروز داشتم یه نگاهی به قرآن می انداختم رسیدم به آیه صد و ده آل عمران:

کُنتُم خَیر اُمة اُخرِجَت لِلناسِ تَامُروُنَ بالمَعروُف وَ تَنهونَ عَن المُنکَر و تُومِنوُن بالله …

” شما نیکوترین امتی هستید که پدیدار شده اید ، امر به معروف می کنید و نهی از منکر می کنید و به خدا ایمان دارید… “

نکته ای که در مورد این آیه برام جالب بود این بود که:

* خدا خطاب به مسلمونا میگه شما نیکوترین مردم طول تاریخین و به دنبال اون ویژگی های این برترین امت رو امر به معروف و نهی از منکر میدونه و بعد از اون به ایمان به خدا اشاره میکنه…

* بعبارت دیگه خدا یکی از ویژگی های بارز مردم بهترین امت رو توجه به ایمان جمعی (با امر به معروف و نهی از منکر) مطرح میکنه بعد میره سراغ ایمان فردی (تومنون بالله) …

پس نوشت:

سوال فنی ای که اینجا مطرح میشه با وجود این همه تاکید روی امر به معروف و نهی از منکر تو قرآن ، این وظیفه کجای زندگی ما قرار داره؟اصلا بهش توجه میکنیم؟

+ امیرالمومنین در حکمت 374 نهج البلاغه می فرمایند: همه کارهای خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهی از منکر چون قطره ایست در دریای عمیق!

ز-هدایتی