در قرآن کریم هفت مورد به صراحت و دو مورد به کنایه سخن از آسمانهای هفت گانه شده است و در یک مورد نیز ظاهراً  سخن از زمین های هفت گانه شده است که آیات مبارکه 29 سوره بقره، 44 سوره اسراء، 86 سوره مومنون و 12 سوره فصلت و 3 سوره ملک و سایر آیات مبارکه که در متن موجود است شاهد این مطلب است.

قرآن کریم هفت آسمان طبق آیه 15 سوره نوح در ابتدای امر از کلام نوح(ع) نقل می کند و علامه طباطبائی در ذیل این آیه نتیجه می گیرد که مشرکین معتقد به هفت آسمان بوده اند که نوح بوسیله این مطلب با آنان احتجاج می کند از این مطلب آشکار می شود که هفت آسمان قبل از اسلام بلکه قبل از پیدایش ادیان یهود و مسیحیت مطرح بوده است و در این رابطه اشکالی پدید آمد که تعداد افلاک در هیئت بطلمیوسی نه عدد بود اما تعداد آسمانهای قرآن هفت عدد بود به همین سبب دانشمندان اسلامی از جمله بوعلی سینا ، خواجه طوسی، حاج ملاهادی سبزواری یدا… نیازمند شیرازی و تعدادی دیگر از دانشمندان در پی توجیه و انطباق یافته های علمی زمانه خود با آیات قرآن برآمدند و در نهایت برخی از صاحب نظران با طرح مسأله هفت آسمان قرآن کریم مدعی شده اند که با توجه به کشفیات جدید علوم کیهان شناسی در صحنه کهکشانها، این گزاره قرآن نوعی اعجاز علمی قرآن را در بردارد. پس از این کلمه سماء در تعریف واژه آسمان مطرح می شود که کلمه سماء و مشتقات آن که سیصد و ده بار در قرآن کریم به کار رفته است مفهوم جامعی است که مصادیق و معانی متعددی از آن اراده می شود. کلمه سماء در قرآن به صورت مفرد (سماء) و جمع (سموت) بکار رفته است ولی در همه موارد به یک معنا و در یک مصداق بکار نرفته است و بطور کلی آسمان در قرآن در دو مفهوم مادی (حسی) و معنوی به کار رفته است و به عبارت دیگر مشترک لفظی است. هر چند ممکن است برخی از این معانی و مصادیق را در یک مفهوم واحد جمع کرد و به دنبال آن کلمه ارض مطرح می شود که در قرآن 461 بار به کار رفته است و هیچ گاه به صورت جمع نیامده است بلکه در قرآن همیشه مفرد استعمال شده است ارض در لغت جنس است و جمع آن ارضون و اراضی است به معنای کره خاکی که انسان بر روی آن زندگی می کند می باشد و در قران کریم ارض در معانی کره زمین، قطعات زمین و عالم طبیعت و طبقات داخلی زمین استعمال شده است.

در کنار این مطلب منشاء پیدایش حیات در زمین مطرح می شود که یکی از مسائلی که همیشه فکر بشر را به خود مشغول کرده است در این مورد متخصصان و صاحب نظران علوم اظهار نظرهایی کرده اند و قرآن کریم نیز در برخی آیات به این مطلب اشاره کرده است که به دلیل انطباق آن با نظریات علمی، برخی این مطلب را از معجزات علمی دانسته اند و از مجموع آیات مورد بحث « والله خلق کل دابه من ماء» بدست می آید که منشا پیدایش موجودات از نظر قرآن «ماء» چهار احتمال داده شده بود.

اینکه مقصود از ماء را می توان امثال منی و نطفه و یا ماده اصلی موجودات زنده و یا پیدایش نخستین موجود از آب و در آخر مقصود مایع آب گونه ای باشد که خلقت جهان از آن بنا شده است.

و در رابطه با کیفیت خلقت آسمانها می توان گفت همانطور که احتمال دادیم که اراضی هفتگانه که در زبان برخی روایت با تعبیر « الارضین السبع» آمده است منظور قسمتهایی از زمین است نظیر قاره ها که با تقسیم بندی قدیم هفت اقلیم تعبیر می شده و در عرض هم بوده است، در مورد آسمانها نیز می توان چنین احتمالی داد که کنار هم قرار دارند و مجموعاً مثل زمین. یک سطح کروی را تشکیل می دهند و این مطرح می شود که آسمانها در عرض هم قرار دارند یا برخی بر روی دیگر؛

و با دقت در آیه « الذی خلق سبع سموت طباقا ما تری فی خلق الرحمن من تفوت»

از کلمه طباق هفت طبقه تو در تو درك مي شود نه هفت قطعه کنار هم و به حسب ظاهر این آیات به دست می آید که آسمانها فوق یکدیگرند پس از بیان آسمان و زمین هفت گانه خداوند با اشاره به آیه « ان ربکم الله الذی خلق السموت و الارض فی سته ایام ثم استوی علی العرش»  با کلام ظریفی زمان خلقت آسمان و زمین را در شش روز خلاصه می کند.

پس از بیان قرآن جالب است بدانید که طبق نظر علی علیه السلام و سایر احادیث خداوند متعال نخست جرمی آب گونه همراه هوا آفرید که از آن کف و گازی پدید آمد، از این جرم کف گونه، زمین آفریده شد و از آن دود و گاز، سیارات هفتگانه پدید آمد پس می توان گفت از دیدگاه سنت خانواده منظومه شمسی، در اصل از یک توده جرم آفریده شده اند و در رابطه با آغاز آفرینش درباره انبساط و تکامل تدریجی زمین در زمینه تکامل زمین می توان به این استدلال کرد که نخستین خانه ای که برای مردم قرار داده شد در سرزمین مکه است.

ر.شهیدی