اوصاف ماه مبارک رمضان در آئینه كلام معصوم (علیه السلام)
ماه رمضان نهمین ماه از ماههاى سال قمرى است. در قر آن كریم از ماههاى سال قمرى ، جز ماه رمضان نام هیچ ماه دیگرى نیامده است1 و این یكى از فضایل و امتیازات ماه رمضان است كه از میان ماههاى سال قمرى فقط از ماه رمضان در قر آن ، در سوره بقره آیه 185 نام برده شده است . كلمه رمضان اسمى از اسماى الهى است و نباید به تنهایى و بدون كلمه شهر كه به معناى ماه است ذكر شود .
هشام بن سالم از سعد نقل مى كند كه گفت ما هشت نفر در محضر امام محمد باقر(علیه السلام) بودیم ، رمضان به یاد ما آمد و از آن سخن گفتیم . امام باقر (علیه السلام) فرمودند :
نگوئید این رمضان است، نگوئید رمضان رفت و رمضان آمد . زیرا رمضان اسمى از اسماى الهى است كه نمى آید و نمى رود . سخن از آمدن و رفتن براى آن صحیح نیست . فقط آنچه كه زوال پذیر و نابود شدنى است مى آید و مى رود. و در ادامه فرمودند :
بلكه بگوئید ماه رمضان ، پس ماه را در تلفظ به اسم اضافه كنید كه اسم (رمضان) اسم خداست 2
در این رابطه روایت بسیارى از معصومین علیهم السلام به ما رسیده است كه مرحوم كلینى در فروع كافی بابى جداگانه و مستقل در این زمینه با عنوان :
‹‹باب نهى از گفتن رمضان بدون كلمه ماه ››3 گشوده است .
مرحوم شیخ حر عاملى نیز در كتاب الصوم وسائل الشیعه بابى با این عنوان دارد :
باب ‹‹مكروه بودن گفتن رمضان بدون اضافه به ماه و حرام نبودن گفتن رمضان به تنهایى و كفاره گفتن رمضان به تنهایى ››در روایتى در بحار الانوار و وسائل الشیعه از امام موسى بن جعفر (علیهماالسلام) از پدران گرامى ایشان از قول حضرت على(علیه السلام) آمده است كه گفتن رمضان به تنهایى بدون اضافه كلمه شهر(ماه) كفاره دارد باید صدقه بدهد و روزه بگیرد.4
از ناحیه علمای عامه (اهل سنت) نیز روایاتى از پیامبر گرامى اسلام در زمینه نهى از گفتن رمضان به تنهایى وارد شده است.5
در این مقاله اشاره اى كوتاه به برخی از امتیازات و اوصاف بر اساس روایات و احادیث معصومین (علیهم السلام) مى شود.

صفحات: 1· 2