نکته جالبی است برایم که هدف تمام سیر و سلوک ها و تهذیب ها و تطهیرها علاوه بر رشد و سعادت فردی، «دست گیری از خلق و اصلاح و تربیت اجتماع» است. یعنی کسی که بالاترین مقام های معنوی فردی دست پیداکرده اینطور نیست که در بساط عیش و خوشی قرب خدا بماند و خوش باشد، بلکه بعد از انس و تکلم و مشاهده و … فرمان «اذهب» می آید آن هم «الی فرعون» … . پیوند و رابطه میان شریعت و سیاست هم به همین نکته بر می گردد و کسانی که اسلام را فقط در اعمال و عبادات فردی و نماز و دعا و اشک خلاصه می کنند و ابعاد اجتماعی آن مانند تشکیل حکومت سیاسی و جنگ و جهاد و … را برای روزمبادا می گذارند، خیلی به بیراهه رفته اند و اسلام را عملا نفهمیده اند. به فرموده حضرت امام (ره) «باید به نادانانی که اسلام را از حکومت و سیاست جدا می دانند گفت که قرآن کریم و سنت رسول الله صلی الله علیه و آله آن قدر که در حکومت و سیاست احکام دارند در سایر چیزها ندارند بلکه بسیار از احکام عبادی اسلام، عبادی سیاسی است که غفلت از اینها مصیبت ها به بار آورده است». (وصیت نامه الهی -سیاسی، ص18). چقدر این تعبیر «اسلام آمریکایی» برازنده برخی از آقایان است و حقیقتا چقدر مصیبت به بار آورده برای اسلام و چقدر ثمرات داشته برای دشمنان اسلام و چقدر کمکشان کرده برای ضربه زدن به اسلام. ریشه همه این مصیبت ها هم به فرموده امام بر می گردد به «جهل» و «تعطیل کردن عقل». «انسانها به برکت خِرَد است که میتوانند پیام پیامبران را درک کنند؛ از مشکلات و دشوارى‌هاى راه نورانى پیغمبران نهراسند و آنها را بتوانند پشت سر بگذارند. به برکت عقل و اندیشه و خِرَد است که بشریّت میتواند از مفاهیم قرآن بدرستى استفاده کند. اگر جامعه‌ى اسلامى به همین یک دستور عمل کند، یعنى نیروى فکر را، به کارگیرى اندیشه و خِرَد را در میان خود یک امر رایج و عمومى قرار بدهد، عمده‌ى مشکلات بشر حل خواهد شد؛ عمده‌ى مشکلات جامعه‌ى اسلامى حل خواهد شد. دنیاى اسلام امروز احتیاج دارد به روى آوردن به اندیشه، روى آوردن به فکر، عادت کردن به اندیشیدن، مسائل را درست فهمیدن، درست تحلیل کردن». (بیانات مقام معظم رهبری، 1393/3/6)

بقلم بانو حبیب