نخ‌های زندگی را نکشید!
یکی از فرق‌های مهمی که بین رابطهٔ دو همسر با دو دوست وجود دارد این‌ست که این رابطه بسیار طولانی‌مدت است و بخش‌های زیادی از زندگی آن دو را تحت پوشش قرار می‌دهد. و همین مسئله به نظرم روابط زوجین را خیلی حساس‌تر می‌کند.
دو دوست نهایتاً روزی چهار پنج ساعت با هم هستند و هیچ الزامی برای ادامهٔ دوستی‌شان به صورت مادام‌العمر ندارند، اما دو همسر روزانه ساعات بیشتری را با هم سپری کرده و سال‌های طولانی‌تری در کنار هم زندگی می‌کنند. طولانی‌تر بودن این رابطه باعث گسترده‌تر شدن روابط‌شان در موضوعات مختلف و پیچیدگی رابطه می‌شود و همین خود می‌تواند منشأ بروز اختلاف‌های بیشتری شود.
نحوهٔ تعامل زوجین در وقت بروز مشکلات، اعم از مسائل کوچک و بزرگ، آیندهٔ روابط آن‌ها را تحت تأثیر جدی قرار می‌دهد. گاه یک اشتباه کوچک در رابطه می‌تواند تهدید بزرگی برای زندگی محسوب شود که اگر به موقع و به صورت صحیح جلوی آن گرفته نشود، رو به وخامت می‌گذارد. همین امر بروز مشکلات بین دو همسر و روش برخورد با آن را بسیار حساس‌تر و مشکل‌تر از برخورد با یک دوست در هنگام مشکلات می‌کند.
در یک تصویر ذهنی، می‌توان روابط بین دو همسر را به در هم تنیدگی کاموای بافته شده تشبیه کرد. اگر دانه‌ها خوب جا نیفتد ظاهرِ پولیورِ بافته شده را خدشه‌دار می‌کند، و اگر یک جایی از این بافتنی بشکافد، در صورتی که یکی از زوجین یا هر دو، تلاشی برای گرفتنِ دانهٔ شکافته شده و ترمیم آن نکنند، پولیورِ گرمابخش و محافظت کننده تا آخر می‌شکافد و اثری از پوشاکِ گرم و نرم و پوشش‌دهنده نخواهد بود.
در روابط با همسران‌تان دقت کنید دانه‌های در رفتهٔ زندگی‌تان زیاد نشود و اگر احیاناً جایی از زندگی‌تان شکافت، به جای تلافی کردن یا خالی کردن ناراحتی‌تان بر سر زندگی مشترک که به شکافته شدنِ بیشتر پیوندهای زندگی می‌انجامد، پیش‌قدم شوید و جای آن را ترمیم کنید و زندگی‌تان را نجات دهید.
شکسته شدن حریم، متأسفانه چیزی است که به سختی ترمیم می‌شود و اغلب شکسته‌شدنِ حریم‌های دیگر را در پی دارد.
بقلم بانو خسروی
