چند روز پیش برای نوشتن یک مطلب، کمی در مورد مراسم عروسی حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) مطالعه می‌کردم که نکته‌ای توجه‌ام را جلب کرد که پیش از این، به آن دقّت نداشتم.

بعد از این که حضرت علی(ع) و فاطمه(س) به عقد یکدیگر در می‌آیند، پیامبر(ص) به کمک حضرت علی و بعضی یاران‌شان، مقدمات جشن عروسی را فراهم می‌کنند و در یک روز جمعه، مراسم عروسی را برگزار می‌کنند و ولیمهٔ آن را ظهر روز جمعه به مهمانان می‌دهند و حوالی شب، حضرت زهرا را راهی خانهٔ جدیدش می‌کنند. به عبارت خودمانی‌تر، مردم به «ناهار عروسی» دعوت بوده‌اند، به جای «شام عروسی».

رسم برگزاری عروسی در صبح یک روز و دعوت از دوستان و آشنایان برای ناهار آن روز، در بعضی از مناطق کشور ما نیز مرسوم است؛ ولی آنچه که به عنوان «رسم» در اغلب شهرهای بزرگ شناخته می‌شود، برگزاری جشن در شب است و مهمان کردن به شام.

رسم ناهار عروسی به جای شام عروسی، مزایایی دارد که به نظرم ارزش این را دارد که آدم ریسک تغییر آداب و رسوم را بپذیرد و کمی خلاف جهت رودخانه شنا کند. به طور مثال:

۱. اول از همه این که گرفتاری‌های عروسی از صبح تا شب، به صبح تا ظهر کاهش پیدا می‌کند. البته به شرطی که عروسی در خانه برگزار نشود تا مهمان‌ها هوس کنند تا آخر شب همانجا خوش بگذرانند!

۲. معمولاً روز عروسی را طوری انتخاب می‌کنند که شبِ قبل از یک روزِ تعطیل باشد تا اگر مراسم، احیاناً دیر تمام شد، دانش‌آموزان و کارمندان در فردای عروسی که روز تعطیل است استراحت کنند و مجبور نباشند با خستگی به محل کار یا تحصیل بروند. برگزاری عروسی در ظهر یک روز تعطیل که اتفاقاً می‌تواند روز جمعه باشد که عروسی در آن روز مستحب است، به راحتی این مشکل را از سر راه برمی‌دارد.

۳. برگزاری عروسی در ظهر یک روز تعطیل، به عروس و داماد این امکان را می‌دهد که بعدازظهر آن روز را هر طور که مایل‌اند سپری کنند؛ با فراغ بال به آتلیه بروند یا حتی در خانه کمی استراحت کنند و در عوض، اولین شامِ رمانتیک و آرامِ دو نفره را در منزل خود تجربه کنند.

۴. اگر عروسی در ظهر یک روز تعطیل برگزار شده باشد، مهمانان گرفتار ترافیکی که در شب‌ها، خصوصاً شب‌های تعطیل در جای‌جای شهر دیده می‌شود، نخواهند شد و در خلوت‌ترین ساعات روز به عروسی رفته و برمی‌گردند.

۵. شلوغی مکان عروسی و رفت و آمدهای زیاد، دیگر موجب سلب آسایش همسایگان نشده و طبیعتاً مزاحم خواب شبانه‌شان هم نمی‌شود.

تا به حال تجربهٔ شرکت در چنین عروسی‌ای را نداشته‌ام که مشکلات احتمالی‌اش را حدس بزنم، اما به نظرم ارزش ریسک کردن را داشته باشد.

بقلم ر.خسروی