نام : فاطمه (علیها السلام)

فاطمه:در لغت به معنی بریده شده و جدا شده می‌باشد و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست که: پیروان فاطمه (علیها السلام) به سبب او از آتش دوزخ بریده، جدا شده و برکنارند.

القاب و صفات :زهرا،زهره، صدیقه، طاهره، مبارکه، بتول، راضیه، مرضیه و…

زهرا:به معنای درخشنده است

از امام ششم، امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که: “چون دخت پیامبر در محرابش می‌ایستاد (مشغول عبادت می‌شد)، نورش برای اهل آسمان می‌درخشید؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد.“

صدّیقه:به معنی کسی است که به جز راستی چیزی از او صادر نمی شود.

طاهره:به معنای پاک و پاکیزه،

مبارکه: به معنای با خیر و برکت،

بتول: به معنای بریده و دور از ناپاکی،

راضیه: به معنای راضی به قضا و قدر الهی و

مرضیه: یعنی مورد رضایت الهی.

کنیه‌های فاطمه (علیها السلام) :

ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه، ام ابیها و…

ام ابیها به معنای مادر پدر می‌باشد و رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) دخترش را با این وصف می‌ستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (علیها السلام) بسان مادری برای رسول خدا بوده است. تاریخ نیز گواه خوبی بر این معناست؛ چه هنگامی که فاطمه در خانه پدر حضور داشت و پس از وفات خدیجه (سلام الله علیها) غمخوار پدر و مایه پشت گرمی و آرامش رسول خدا بود و در این راه از هیچ اقدامی مضایقه نمی‌نمود، چه در جنگها که فاطمه بر جراحات پدر مرهم می‌گذاشت و چه در تمامی مواقف دیگر حیات رسول خدا.