انگار باید تاسوعا را هر روز نوشت ،خواند و تکرار کرد ..عصر تاسوعا را هر روز با عباس باید تکرار کرد.امانی که امانی جز شقاوت نداشت .به راستی کدام امان ،امانمان می دهد در دار دنیا و آخرت …آیا باقی ماندن در لباس جان به معنای همیشه ماندن است ؟!!

روزی که عباس شمر را لعنت کرد وامان نامه را بر سر او کوبید گویی امانی از شر شیطان گرفت …قراری که هنوز بی قراری شیطان را پایان نداده است.

اینجا عصر تاسوعا است و عباس در میدان پاسداری از ولایت دست که نه جان را پیشاپیش به میدان آورده است .ولایتمداری عباس خورشید عاشورا است .وفایی که هر روز وفاداری می کند به خدا.شاید لحظه ای که علی بن ابیطالب (ع) بر دستان نوزاد ام البنین بوسه زد، بوسه ای به پاداش ولایتمداری عباس بود که از لب مولای مردان بر دست مولای وفاداران زده می شد …

تاسوعا تکرار هر روز ولایت است .گویی شمر مولود هر روز جهان است و این عباس است که می گوید این مولود خوش خبر نیست .مولودی زاییده شیطان برای شکستن و خمودگی ولایت …تاسوعا حرف دل خداست که از زبان عباس بر امان نامه ای جاری می شود که لعنت خدا را به دنبال دارد…عباس از طاعت ملعونانی سر باز می زند که قهر زمین و آسمانند …

عباس ولایتی را پرچمدار است که نماد ولایت دیروز و امروز و فردای جهان است .این تاسوعا هر روز تکرار شده است در لابه لای سجاده زین العابدین (ع) و نجواهایی که امان از دل یزیدیان و امویان گرفت تا اینک که امام عصر در غیبت شاهد و ناظر امان نامه هایی است که به دست شیعیانش می رسد…آیا عصر تاسوعای عباس را می توان از یاد برد؟آن سعادتی که در مچاله کردن امان نامه آنچنان به عباس آبرو بخشیده که اینک نام او طراوت ذکر حسین است وقتی که بغض ها میشکند بی اسم عباس اشکها جاری نمی شوند….این امان نامه ها و شمرها باید باشند تا آبروداران و وفاداران از جرگه دنیا پرستان و شمر مداران جدا شوند …

اینک تاسوعا می گوید من هر روز سرنوشت شما هستم ..تاسوعا را باید در زندگی رقم زد آن چنان که عباس صفا را در وفا رقم زد…یادمان باشد تاسوعا و عباس رمز بقایی است که هزاران سال است صفای عباس را جاودانه کرده است.ولایتمداری تنها پیامی بود که عباس در عصر تاسوعا به همه دورانها داد تا مردمان بدانند شمرها همیشه هستند و امان نامه ها رنگارنگ تر و پر طمطراق تر چنان بزک می کنند طمع آدمی را تا روزی که چون عمر سعد بهره ای نه از دنیا بماند نه آخرت…پس تاسوعا را هر روز تکرار باید کرد تا امان نامه ها راه به سوی جهنم ببرند و ولایت همچنانی بماند که عباس خواست با دست و دیده و جان آن را ماندگار کند.

بقلم س.عباسی