بر اساس سنتي ديرينه، مسيحيان ابتداي سال را اول ژانويه مي‌دانند. (همانگونه كه ما ايرانيان ابتداي سال خود را روز اول فروردين مي‌دانيم و اعراب ابتداي سال خود را ماه محرم مي‌دانند) و شروع سال، غير از مبدأ سال است. مبدا تاريخ نزد مسيحيان تولد حضرت عيسي مسيح است(ع) كه اتفاقا در روز 25ماه دسامبر واقع شده يعني يك هفته مانده به تحويل سال (همانگونه كه مبدا تاريخ شمسي ما ايرانيان و سال‌هاي قمري: 12ربيع الاول مصادف با هجرت پيامبر از مكه به مدينه است اما ابتداي سال، فروردين ماه در سال شمسي و محرم در ماه‌هاي قمري است). در صورت تمايل به كسب اطلاعات بيشتر مي‌توانيد به نكات ذيل نيز توجه فرماييد:
‌گاه شماري (تقويم) در كشورهاي اروپايي فراز و نشيب بسياري داشته است كه در اينجا به مهمترين نكات آن اشاره مي‌شود:
- اساس و ريشه اوليه تقويم ميلادي، تقويمي به نام: «سال شمار رومي» است.( زيرا زماني كه مسيحيت به عنوان دين رسمي مردم اروپا پذيرفته شد روميان بر قسمت عمده‌اي از اروپا حاكم بودند). لازم به تذكر است كه تقويم روم باستان تقويمي قمري بوده و ماه‌هاي آن با مشاهده هلال ماه نو آغاز مي‌شد. قدمت اين تقويم نيز به قبل از ميلاد مسيح بر مي‌گردد.
- در تقويم روميان قديم هيچ يك از اصول شناخته شده تقويم‌هاي شمسي، شمسي- قمري و قمري رايج در قسمت اعظم دنياي متدن باستان رعايت نمي‌شد.
- رومي‌ها بر خلاف مردم بابل، مصر، ايران و يونان كه از قرن‌ها قبل تقريبا طول دقيق و بسيار نزديك به مقادير مورد قبول امروز را مي‌دانستند، طول يك سال شمسي را 365 روز و 13 ساعت و يا 366 روز تمام تصور مي‌نمودند. لذا تقويم آنان در مدت كوتاهي شاهد سيرقهقراييِ آغازِ سال بود.
- سال‌هاي رومي ابتدا ده ماهه بودند.
- در حدود سال‌هاي 715 قبل از ميلاد مسيح شخصي به نام نوماپومپيلوس (numapompilus) ماه‌هاي ژانويه و فوريه را به عنوان ماه‌هاي يازدهم و دوازدهم به اين تقويم اضافه كرد.

صفحات: 1· 2