همیشه سر سفره خدا نشستیم …

هر لحظه مهمان و مرزوق لطف و رحمت خدا بوده، هستیم و خواهیم بود

ولی وقتی می گوید ضیافت و مهمانی من، مهمانی خاص است

یعنی پذیرایی اش، خوردنی و آشامیدنی هایش فرق می کند

حالا وقت آن است که خود خدا را بچشیم …

طعام و شراب این سفره ی خاص خود خداست

مثل همان بهشت هایی می ماند که تویش حور و قصور نیست

سفره صاحب خانه نیست..

خود صاحب خانه نشسته است و دارد لبخند می زند…

خوشا به حال روزه داران که در شرب دائم اند…

بانو حبیب