توی مشکلات دنیایی اگر خدا رو داشته باشی

مشکلاتت هر چقدر هم سخت باشه می تونی تحمل کنی

و حتی می تونی از مشکلاتت لذت هم ببری!!!

اما امان از اون روز که خدا رو نداشته باشی یا خودش

رو ازت بگیره… دیگه اگر توی این شرایطِ بی خدایی یا

دوری، مشکلات دنیایی هم داشته باشی به راحتی از

پا درمیای…

هیچ دردی به اندازه این درد سنگین و طافت فرسا نیست..

در این شرایط نه دنیا می خوای، نه آخرت، فقط می خوای که او

توبه کنه و برگرده….

و تا او توبه نکنه، تو نمی تونی توبه کنی (ثم تاب علیهم لیتوبوا)

صبر بر هر چیزی شدنیست الا درد دوست…

اینجاست که مثل غریقی که به هر چیزی چنگ می زنه تا غرق نشه

دست و پا می زنی که از دستش ندی… اینجا می فهمی که باید

«رجاء» رو هم از خودش بخوای «و لا تقطع من فضلک رجائی»

حس می کنم در این شرایط یکی از چیزایی که می شه بهش چنگ

زد «مادر» هست.