نظام علی و معلولی در معنویات هم جاری است.

ملازمه‌ها در امور معنوی هم ساری است.

و ما خیلی از اوقات این رابطه‌ها و ملازمه‌ها را نمی‌دانیم.

علتی را انجام می‌دهیم تا به معلول آن برسیم

اما نمی رسیم؛ چرا که آن معلول، علتی دیگری دارد

و ما سوراخ دعا را اشتباه نخ کرده‌ایم و به علت دیگری دخیل بسته‌ایم

مثلا در پی درک و چشیدن لذت عبادتیم

و به هر مطلعی می‌رسیم،  راه‌کار درک حلاوت و شیرینی عبادت را می‌پرسیم

و نمی‌دانیم همین هرزه نگری گاه و بی‌گاه ما

علت سنگینی عبادت در نگاه ماست

چه این‌که پیامبر اسلام فرمود:

« هر مسلمانى كه نگاهش به نامحرمی بیفتد

و چشمانش را درویش کند،

خداوند باری تعالی وی را با عبادتى انس دهد

كه لذت آن را در قلب خويش احساس كند».1

1. ما من مسلم ينظر إلي امرأة أوّل رمقة ثمّ يغضّ بصره  إلّا أحدث اللَّه تعالى له عبادة يجد حلاوتها في قلبه ( میزان الحکمه، جلد 13،صفحه 6322، حدیث 20282)

بقلم تلنگر