حضوری عاشقانه...
11 مرداد 1391 توسط الزهرا (س) نصر
روایت است که دوستی صد درجه دارد که 99 بخش آن مخصوص خدا است…
و یک درجه آن بین مخلوقات تقسیم شده و خدا در همان یک بخش نیز، سهم دارد…
وقتی سکوت محض تمام باورت را به کام یاس می کشاند،
تنها تو می مانی و تـــــــو…
و آنجاست که نجوای فیروزه ای شب از پس پرده ی تیره ی ظلمت ها تو را به تنها طریق عاشقی می کشاند…
و تو در دل افسانه ای سپیده، فریاد بلند عشق را به رخ سکوت می کشی،
و نوای دلت بانگ بر می آورد که ؛ وقتی از تمام عالم بریدم تازه به او رسیدم…
و او تنها عشقی است که می توان او را در دل رازها و تمناها به خلوت دلتنگی ها راه داد…
و تنها با او اوج رسید… کافیست اراده کنی، پریدن ربطی به بال ندارد…
فقط حضور قلب می خواهد…حضوری که بماند میان من و تــــــــــو…
حضوری عاشقانه…
بقلم بانو سپهرا
