× گروهی محبّت را می‎فروشند برای سیر کردن شکم و فَرْج خود. اينها چقدر احمقند، بايد براي خريد محبّت از شكم و فرج صرف نظر کنی. قرآن فرمود: اِنَّ اللهَ اشْتَری مِن الْمُؤْمنینَ اَنْفُسَهُم وَ اَمْوالَهُم بِاَنَّ لَهُم الْجَنَّةُ: «خداوند جان‎ها و اموال مؤمنان را از ایشان می‎خرد در قبال اینکه بهشت برای ایشان باشد». جنّت، حمل ولایت و محبّت امیرالمؤمنین است. مؤمنان جان و مال خود را می‎دهند و محبّت خوبان خدا را می‎خرند. قدر محبّت را بدان. نکند آن را به چیزهای کوچک بفروشی. حب فقط برای خدا و خوبان خداست.

× مَعاذَ اللهِ اَنْ نَأخُذَ الاّ مَنْ وَجَدْنا مَتاعَنا عِنْدَهُ: «پناه بر خدا که جز کسی را که متاعمان نزد او باشد، بگیریم». هر که متاع ولایت و محبّت نزد او باشد، خدا و اولیائش او را می‎گیرند.

× در سير به سوی خدا هر یک از اشخاص از نفس خود یک جاده‎ی شخصی دارد که از جنس نور است و مثل طنابی است که به وسیله‎ی آن بالا و پايین می‎رود. در این مرحله راه‎ها به تعداد نفوس خلایق متعدّد است. ولی وقتی شخص از مرحله‎ی نفس عبور کند، به شاهراهی می‎رسد که همه‎ی راه‎های نفس‎های اشخاص به آن منتهی می‎شود. شاهراه همان صراط مستقیم است و یکی بیشتر نیست. این شاهراه به مقصد ختم می‎شود؛ یعنی توحید. امیرالمؤمنین علیه‎السّلام فرمود: منم صراط مستقیم. پس به وادی توحید جز از طریق شاهراه ولایت نمی‎توان رسید. لذا همه‎ی عارفان تمامی ‎فرق و مذاهب که از نفس عبور کرده‎اند، ولی به عللی تقیه کرده و ابراز ننموده باشند، علی علیه‎السّلام را ملاقات و قبول کرده‎اند. همه‎ی کسانی که از بیت نفس خود خارج شده و به شاهراه رسیده‎اند، با هم یگانه‎اند و اختلافی ندارند. اختلاف مال کسانی است که هنوز از نفس عبور نکرده‎اند. البته کسانی که در شاهراهند، برخی در پایان راهند و به مقصد رسیده‎اند، برخی در میانه‎ی راه و برخی در ابتدای راهند، ولی با هم اختلاف و نزاع ندارند و یک‌دیگر را نفی نمی‎کنند.

*برگرفته از كتاب مصباح الهدی/ سخنان عارف بزرگوار حاج محمداسماعيل دولابی   

 به کوشش مهتاب ابیان