بشارت 1
*تنها ۲۹ روز دیگر وقت هست*
“حضور محترم جنابعالی و همه بندگانم بالاتفاق”
پیش از دستور:
“شهر” خدا را باید همانند “بیت” اش گرامی داشت وبرای ورود به آن محرم شد…
حاجی احرامت مبارک
دستور:
پیامبر اکرم (ص): “مهمان را گرامی بدار،اگرچه کافر باشد”
وقتی سفره ای پهن کرده و ضیافتی برپا،دیگر برای همه کارت دعوت می فرستد…
بدها و خوب ها نمی کند!
کارت ها را هم از رجب وشعبان پخش کرده است
منتهی بعضی ها زود گرفته اند و بعضی دیر!
اما زود یا دیر به دست همه رسیده است…
بعضی احترام میزبان را دارند و تمام وکمال می آیند،بعضی هم..!
میزبان هم، انگار به مهمان داری اش فکر می کند وبس!
به منزلت ورتبه مهمانانش کار ندارد!
هر کس بیاید،سیرابش می کند!
بعد از دستور:
حواست هست؟! اولین افطارمان افتاده شب جمعه! می شود برای او کمی دعا کنی؟!او دلش شکسته است!
قرار نوشت: پارسال وقتی کلمات در گلویم گیر می کرد!وقتی آیه ای یا حرفی تکانم می داد! همه را با دیگران شریک می کردم! 30شب،به 40 دوست و آشنا پیامک می زدم با “بشارت”
حالا امسال هم در این مجاز آباد!
می خواهم در این 30 روز باشم! هرچند قدر یک جمله!
ح.الف