آنچه اين روزها در درجه اوّلِ اهميت است و من بايد چند جمله‌اى درباره آن عرض كنم، انتخابات است. انتخابات، مظهر حضور مردم و آزادى ملت ايران در انتخاب سرنوشت خود است. شما وقتى رئيس‌جمهور را انتخاب مى‌كنيد، يعنى تمام سررشته‌هاى اجرايى كشور را در دست كسى مى‌گذاريد كه منتخب شما و برخاسته از رأى و اراده شماست. اين كار به معناى قدرت مردم در اداره كشور و در دست داشتن سرنوشت كشور به وسيله ملت است؛ اين چيزِ كم و كوچكى نيست؛ اين براى ما همه چيز است. من به شما عرض كنم؛ چيزى كه در اين بيست و پنج سال كشور و ملت ما را در مقابل تهاجم وحشيانه زياده‌خواهان بين‌المللى حفظ كرد، همين بود كه مى‌ديدند ملت، صاحب دولت و مجلس و صاحب مسؤولان است. تا امروز پشتوانه حضور ملى بوده كه هميشه دولتهاى متجاوز و مقتدر جهانى را ترسانده است. اين حضور، مثل سنگرى براى كشور ما محسوب شده است؛ اين چيز خيلى مهمّى است. اگر در كشور ما انتخابات و مردم‌سالارى و حضور مردمى و اراده‌هاى جوشان شما مردم در وسط صحنه و ميدان نمى‌بود، بدانيد يك سال هم اين انقلاب دوام نمى‌آورد؛ در مقابلِ يكى از تهاجمهاى سياسى و محاصره‌هاى اقتصادى هم دولتها نمى‌توانستند ايستادگى كنند؛ آن سنگر اصلى، شما بوديد.
 انتخابات مظهر حضور مردم است؛ همچنان كه حضور در راهپيمايى بيست‌ودوم بهمن، يكى از مظاهر حضور مردمى است. دشمن و دستگاههاى استكبارى از انتخابات شما و از راهپيمايى‌تان در بيست‌ودوم بهمن مى‌ترسند؛ بنابراين از همه نيروى خود استفاده مى‌كنند شايد بتوانند انتخابات و حضور مردم و رأى آزاد و دخالت مردم در سرنوشت خود را از اين ملت و از اين كشور بگيرند. بيست‌وپنج سال است كه اين تلاش را مى‌كنند؛ الان هم تلاش مى‌كنند. ۱۳۸۲/۱۱/۱۵