الهی؛
از روزی که روی ماه مبارکت رخ نموده و دری از درهای بهشت بر دوزخ هول‌ناک و سوزان دنیای مادی گشوده شده
هی کاسه به دست و پری‌شان و مضطر، این در و آن در می‌کنیم که مگر کاسه‌مان را پر کنی و رو بر ما بتابی و غافلیم از این معنی که خلقت ما چون خویِ ماهیِ در آب است و الی الابد اگر نظرمان نکنی، غافل از دریائی که درش غوطه‌وریم، نخواهیم دانست که حتی کاسه را و حتی‌تر فعل خواستن و نیاز و شیدائی را تو در دامن‌مان گذاشته‌ای. و چون نادان، در روز تابان به نور در شمع در بیابان، واله‌ی رویت خورشید می‌مانیم!
الهی؛
من نه آن بنده‌ی مقربم که هیچ بار استهلال نکرد و همیشه از حال ابر و باد و مه و خورشید و فلک می‌فهیمد که ماه جلوه‌گر شده. که آن کم‌ترین عبدم که تا راه نشانش ندهی و بوی رمضان را تا مشامش پیش نکشی، در حسرت فهم آن خواهد ماند…
الهی؛
به حق مقربان و صائمان و ذاکران و مـُذکِّران درگاهِ عالَم پناهت
ما را دو سه ساغر بده و گو؛ رمضان باش!
برحمتک یا ارحم الراحمین…


+
در بستر احتضارم ای دوست بیا
در حال ِ نفس شمارم ای دوست بیا

شاید نفسی نمانَد از من باقی

تا مرگ در انتظارم ای دوست بیا

بقلم س.حسینی

از حسرتی که “نیستم” در این روزها و شبهایی که مدام انگار دستهایمان را گرفته ای و می‌گویی: حیف است؛ به من نگاه کن. حیف است؛ به من نگاه کن، دارم می‌سوزم. نگاهم گم شده است. دستهایم گم شده‌اند. گوشم نمی‌شنود. قلبم جایی دور است پی بازیگوشی‌های خودش. پرتِ پرت. گهگاهی اگر برایم قضا و قدر نفرستی که بنشیم به تماشای مهربانی‌هایت، آنقدر دور می‌شود که تاریک‌ترین شبها هم به پای نبودنش نمی‌رسند.

غمم می‌گیرد و فکر می‌کنم امروز که این است، وای به حال فرداهای حسرت. وای به حال من. وای به حال دلی که اگر آن روز با همین پرده‌های ستاریتت چشمهایش را نگیری، هر چقدر هم که دستش از حسناتی که به ارفاق گرفته است پر باشد، می‌میرد از حسرت. می‌میرد از حسرت…

ای پرده‌پوش حسرت‌های من، در روزی که امید حسرت‌زده نبودنم تنها به چون تویی می‌تواند که ممکن باشد… یا ستار العیوب…

پ.ن. امروز داشتم فکر می‌کردم چگونه دوستمان می‌داری وقتی خودمان از خودمان بیزاریم؟ خیال احمقانه‌ای بود که فکر کردم از من به خودم نزدیکترم تا تو به من…

+ تقدیم به طهورای عزیز.

بقلم بانو فاطمه

                                                                

جمله ي «‌علت اصلي طلاق،‌ ازدواج است!»‌ شايد در ابتدا حرف خنده داري به نظر برسد اما اگر يك عبارت ديگر به آن بيفزاييم،‌ جمله ي قابل تاملي مي شود.! «‌علت طلاق هاي امروزي،‌ ازدواج هاي مدل امروزيست»‌.
قضيه بسيار ساده است!‌ وقتي در امر ازدواج، معيارها و انتخاب ها بر اساس «چشم سر»باشد،‌ قوي ترين و اكيد ترين شروط ضمن عقد و مهريه هاي سنگين،‌ ضامن دوام زندگي و خوشبختي نخواهد بود ولي اگر معيار و انتخاب همسر فقط «‌دستورات خداوند»‌ باشد،‌ ازدواج همان «‌ميثاق غليظ»‌ قراني خواهد بود و بدون شروط ضمن عقد و مهريه هاي سنگين هم خوشبختي و آرامش به ارمغان خواهد آورد.
دلم براي دختر و پسرهاي جامعه مان مي سوزد. جوان هايي كه از سر جهل خود و خانواده شان و بي توجهي برخي مسئولان، ملاک های ازدواجشان منطبق بر چشم سرشان است و بعد چند صباحی باید نظاره گر تباهی زندگی خود باشند.

كاش در دانشگاه ها قبل از درس«تنظيم خانواده» به جوان ها درس «زندگي و توحيد» مي آموختند البته كاش جوان هايمان همانقدري كه براي دين دار بودن دنبال دلايل عقلي و منطقي مي گردند،‌ براي تصميمات مهم زندگي و سرنوشتشان مقابل حضرت عقل سرتعظيم فرو مي آوردند.
بديهي است زندگي و سرنوشت و دين و عقل در هم تنيده هستند ولي وقتي سبك زندگيمان عملا سكولار است، و تفكيكات غيرمعقولي در ابعاد مختلف زندگيمان ايجاد كرده ايم ديگر نخواهيم فهميد خلاصيمان در بازگشت به حضرت اوست.
خنده دار است!‌ در سند ازدواج شروط ضمن عقد مي گذارند كه مثلا زن حق تحصيل داشته باشد!‌حق اشتغال و …اسم اين كار چيست؟ پيش گيري از اختلاف زوجين است يا راه حلي براي مواقع بحراني؟! هر چيزي كه باشد از نظر من كشك است!
كم نبوده اند مرداني كه شروطي را در سند ازدواجشان متعهد شده اند و بعد از مدتي زندگي،‌ زير قول مردانه شان زده اند و جوابشان به اعتراض همسرشان ضربات مشت و لگد بوده نه بيشتر!
كم نبوده اند مرداني كه چشمشان زن هاي خوش آب و رنگ كوچه خيابان را گرفته و سهم زنشان از زندگي با او كتك بوده لا غير! هرچند زن در سند ازدواجش حق تحصيل و … داشت!
به جاي اين كه نماها را درست كنيم بايد برگرديم به مباني و ريشه ها را درست كنيم والا جوابي نخواهيم گرفت و آمار طلاق از آمار ازدواج پيشي خواهد گرفت.
و مبنا و ريشه جز بازگشت به «معرفت الله» نيست. انا لله و انا اليه راجعون!

——————————————————————————–

پ.ن۱: دوست بسيار عزيزي دارم كه مشكلات زندگيش زياده و زندگيش در آستانه ي نابودي هست. تو اين شب هاي عزيز براش مخصوص دعا كنيد كه واقعا محتاج دعاست.

پ.ن۲: متاسفم براي مردهايي كه مردونگي رو تو كتك زدن زنشون ميدونن! با نبود اخلاق و تدين و تعهد ديني زوجين،‌ هزار تا شرط ضمن عقد چه سودي به حال زن داره من نميدونم!

بقلم پ.رامیان

پیش نوشت:

یا من یبدّل السیئات بالحسنات

گفت :

خدا من را كه آفرید گارانتی هم داشتم؟

آخر دلم دیگر درست كار نمیكند …

گفتم :

خدا سالی یک ماه تعمیرات رایگان برای دلت گذاشته

به شرطی که بروی پیشش اعلام خرابی بکنی ،

آن وقت درستش می کند مثل روز اول

نمی گذارد کسی هم بفهمد این دل تعمیراتی ست …

پس نوشت:

برای تو و زیاد خوبی هایت ، یا ارحم الراحمین

بقلم ز.هدایتی

…اين ماه، اين دوره‌ی آموزشی آموزندگی‌های بسياری هم دارد.

اوّل اينكه در قرآن داريم: كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَی الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون؛ و گفت: أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللَّه‏؛ ماه رمضان و روزه‌اش انسان را با كلّ بشريت پيوند می‌دهد. يعنی مؤمن را با همه‌ی ناس و انسان اين عصر را با همه‌ی امّت‌های گذشته پيوند می‌دهد و از لاك خودبينی و خودخواهی و منفعت‌طلبی‌های شخصی بيرون می‌آورد و به همه‌ی بشريت در همه‌ی تاريخ وصل می‌كند. به او احساس وحدت با كلّ مجموعه‌ی بشريت در تمامی مقاطع تاريخ می‌دهد و اين آموزش بسيار بزرگی است كه ماه رمضان برای انسان دارد…

پيامبر صلی‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرمودند:

أَبْوَابَ الْجِنَانِ فِي هَذَا الشَّهْرِ مُفَتَّحَةٌ: در اين ماه درهای بهشت باز است. احتياجی به در زدن و كليد (مفاتيح) نيست، چون مفاتيح می‌خواهد مغاليق را باز كند تا در باز شود و انسان به داخل رود، ابوابُ الجِنانِ مُفَتَّحَةٌ وَ أَبْوَابَ النِّيرَانِ مُغَلَّقَة: درهای دوزخ قفل است و به هيچ قيمتی نمی‌گذارند بروند داخل، به جهنّم رفتن در اين ماه خيلی سخت است، بايد از ديوار آن كه خيلی بلند است بالا رفت و خود را به داخل آن پرت كرد.

ان‌شاءالله اگر همه‌ی ماه‌های ما شهر الله شود، هميشه همه‌ی عمرمان همين‌گونه است و اين تمرينی است كه اين را توسعه دهيم در تمام زندگی، وَ الشَّيَاطِينَ مَغْلُولَة: شياطين در غل و زنجيرند، شيطان نمی‌تواند انسان را فريب بدهد، لذا اگر كسی بيراهه می‌رود، نگويد لعنت بر شيطان. بگويد: لعنت بر جهل، غفلت و نفس امّاره. اما مؤمن نبايد به خودش لعنت بفرستد. چرا كه خودم خيلی بزرگ است…*

* بخشی از سخنرانی استاد مهدی طيّب در جلسه‌ی اهل ولاء

برای دانلود فايل صوتی اين مطلب از سايت اهل ولاء كليك كنيد: (+)

به کوشش مهتاب ابیان