…حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در آخرین جمعه‌ی ماه شعبان برای مسلمانان سخنرانی‌ای كردند و در آن بشارت نزدیك شدن ماه رمضان را داده‌اند و فرموده‌اند:^[۱] …هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیافَةِ اللَّهِ: این ماهی است كه شما به مهمانی خدا دعوت شده‌اید. در واقع این ماه دوره‌ی تمرینی است برای اینكه یاد بگیریم در زندگی چگونه خود را مهمان خدا بدانیم و مثل مهمان در این دنیا زندگی كنیم وگرنه این مسئله اختصاصی به ماه رمضان ندارد. مگر در سایر ماه‌ها سر سفره‌ی چه كسی غیر از خدا نشسته‌ایم؟ رزّاق ما در یازده ماه دیگر مگر شخص دیگری است؟ چه ارزاق مادّی، چه ارزاق معنوی.

پس در یازده ماه دیگر هم ضیوف الرّحمان (مهمان خدا) هستیم امّا این دوره‌ی تمرینی است تا مثل مهمان زندگی كردن را یاد بگیریم و به همه‌ی عمر تسرّی‌ دهیم.

مهمان بودن لطافت و لذّت بسیاری دارد و آداب زیادی هم دارد.

اوّلاً مهمان بودن انسان را راحت می‌كند، خیالمان راحت است كه مثلاً فردا مهمانیم. لازم نیست به فكر مقدّمات و مؤخّرات مهمانی باشیم. نگران اینكه چه كسی باید اینجا را تمیز كند نیستیم. هزار غم به دل صاحبخانه است كه یكی از آنها به دل مهمان نیست. حال اگر یاد بگیریم در زندگی خود را مهمان خدا ببینیم، آسوده خاطر می‌شویم.

البته مهمان خدا هستیم امّا این غفلت است كه ما را فرا گرفته است. میزبان و رزّاق ما خداست و خودش هم متعهّد به رزق‌رسانی شده: وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها:^[۲] هیچ جنبنده‌ای نیست مگر اینكه خدا رزق و روزی او را بر عهده گرفته است. اگر این را باور كنیم، خیالمان راحت می‌شود، غم و غصّه و نگرانی می‌رود.

آیا میزبان ما فقیر است كه مهمان دعوت كرده باشد ولی چیزی نداشته باشد كه به او بدهد؟!

آیا میزبان ما بخیل است كه چیزی داشته باشد ولی دلش نیاید جلوی مهمان بگذارد؟!

و آیا از پس پذیرایی و رفع نیاز مهمان برنمی‌آید؟!

أَ لَیسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ:^[۳] آیا خدا بنده‌اش را كفایت نمی‌كند؟ قدرت ندارد نیازهای بنده‌اش را رفع كند؟ ای بنده غم و غصّه‌ی چه چیزی را می‌خوری؟

اگر باور كنیم مهمان خدا هستیم، همه‌ی حیله‌ها، مكرهای بشری و غم و غصّه‌ها می‌رود. كسی حیله می‌زند كه فكر می‌كند با حیله‌اش كاری از پیش می‌برد؛ ولی كسی كه مهمان است می‌نشیند تا برایش چیزی بیاورند تا میل كند.

البته مهمانی هم آدابی دارد و انسان باید در این ماه آداب مهمانی را هم تمرین كند تا در دیگر ماه‌ها مسلّط باشد و خود را مهمان خدا ببیند و راحت زندگی كند. همه‌ی ماه‌های سال شهر الله است. مگر در ماه‌های دیگر مثل شوّال، رجب و… مگر غیر خدا هم وجود دارد كه آن ماه‌ها مال غیر خدا باشد؟ امّا به طور ویژه فرمود: قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ شَهْرُ اللَّه‏: ماه رمضان به طور اختصاصی شهر الله است. یاد بگیریم این ماه را چطور شهر الله كنیم و بعد به ماه‌های دیگر تعمیم دهیم تا همه‌ی ماه‌های سال را شهر الله بدانیم…*

---

[۱]- محدّث قمی، مفاتیح الجنان، ابتدای اعمال ماه رمضان.

[۲]- سوره‌ی هود، آیه‌ی ۶.

[۳]- سوره‌ی زمر، آیه‌ی ۳۶.

* بخشی از سخنرانی استاد مهدی طيّب در جلسه‌ی اهل ولاء

برای دانلود فايل صوتی اين مطلب از سايت اهل ولاء كليك كنيد: (+)

به کوشش مهتاب ابیان