می گفت: “اگر میخواید یاد خدا تو دلتون پر رنگ بشه از الطافی که خدا بهتون داشته برای هم بگید”

توی مدتی که به توصیه اش عمل کردم کعبه دلم شده بود جای خدا

فقط یه چیز آزارم میداد: “غمی که گهگاه تو چهره شنونده می دیدم …”

بعد سال ها فهمیدم راه های بهتری هم هست!

راه هایی که هم به محبت حضرت حق دامن میزنه، هم بندگی رو به یاد “انسان” میاره:

- اینکه راز و نیاز بنده هات با معشوقشون رو گوش بدم و بخونم

- اینکه شاکر بودن بنده های مجاهدت رو ببینم

—————————————-

پ.ن: ممنون که بندگی رو یادم انداختی …

بقلم بانو محب