برخي از ماه‎ها و ايام سال، نزد خداوند تبارک و تعالي از ويژگي خاصي برخوردارند. از آنجا كه ماه رمضان، ماه جاري شدن بركات و خيرات الهي به سوي بندگان خويش است و از طرفي ماه توبه و بازگشتن و قبولي آن در درگاه خداوند و ماه نزول قرآن كريم براي هدايت و راهنمايي بشر و نيز ماه نزول ساير كتاب‎هاي آسماني مي‎باشد، بر تمام ماه‎هاي ديگر قمري شرافت و فضيلت دارد و به همين جهت، خداوند تبارک و تعالي اين ماه را مختص به خودش مي‎داند. قرآن كريم، ماه رمضان را، ماه روزه‎داري و تهذيب و خودسازي مي‎داند؛[1]

از طرف ديگر بر اساس برخي روايات اسلامي، خداوند تبارک و تعالي، سرنوشت انسان‎ها را در ماه رمضان و شب قدر كه يكي از شب‎هاي آن است، رقم مي‎زند و فرشتگان در آن شب كه از هزار شب و ماه برتر است، براي تقدير و تعيين سرنوشت انسان‎ها و آوردن خير و بركات و تدبير امور به زمين مي‎آيند.[2]

پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ در خطبه‎اي معروف به خطبه شعبانيه فرمود: «اي مردم! ماه خدا با بركت و رحمت و مغفرت به شما روي آورد. ماهي كه نزد خدا از همة ماه‎ها برتر و روزهايش بر همه روزها و شب‎هايش بر تمام شب‎ها و ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهي است كه شما در آن به ميهماني خدا دعوت شده، مورد لطف او قرار گرفته‎ايد و…»[3]

بنابراين، بر اساس روايات اسلامي و به خاطر فضائل و فوائد منحصر به فردي كه در ماه مبارك رمضان وجود دارد، از آن به ماه خدا تعبير شده است و خداوند در اين ماه، بركات و خيرات فراواني به بندگانش هديه كرده است.

صفحات: 1· 2