می دونی روز قیامت که در واقع ظرف ظهور و بروز حقایق هست

آدم از چی فرار می کنه؟ از چی لذت می بره؟ یا از چی عذاب

می کشه؟ «از خودش»

توی اون روز «فقط خودمون رو به ما نشون می دن» و می گن «اقرا کتابک»

همه عذاب ها یا همه لذت ها مال وقتیه که با خودمون مواجه می شیم

«یوم تجد کل نفس ما عملت من خیرا محضرا و ما عملت من سوء تود لو

ان بینها و بینه امدا بعیدا..» (20/آل عمران)

وقتی خود خوبی ها و بدی ها مون رو بعینه حاضر می بینیم با تمام وجود

آرزو می کنیم کاش این بدی ها مال ما نبود..

همین جا هم گاهی می شه این مساله رو درک کرد و می شه فهمید

که چرا جهنم و بهشت خود عمله،خود وجود ماست…