خداوند به حضرت موسی می گوید ای موسی! من بی نیازی را در قناعت کردن گذاشتم. مفهومی به نام بسندگی مال و مسائل دنیوی. مردم در کثرت مال دنبال آن هستند و به آن هم نمی رسند. انسان باید برای آنچه برای خودش می خواهد و نیازهای زندگی اش، حوزه ای مشخص کند و به آن بسنده کند. باید ظرف خودش را تعیین کند و بیش از آن هر چه بدهند ـ به تعبیر روایات هرچی بدهند از راست و چپ و بالا و پایین به او ـ بسنده کرده و پخش میکند و به بقیه می رساند. اگر یک میلیارد به زندگی اش اضافه شود او در زندگی بسنده کرده و تغییری در آن محسوس نمی شود. اگر کسی اهل قناعت نباشد و بسنده نکند در اموال، ماجرا تمام نمی شود! می شود همان حکایت سعدی …. آن شعر معروف سعدی است که: گفت چشم تنگ دنیادوست را، یا قناعت پرکند یا خاک گور.

حاج آقا قاسمیان