قرین
قیس بن عاصم که از اصحاب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است
نقل می کند که: روزی با گروهی از بنی تمیم خدمت پیامبر اکرم شرفیاب شدم.
به آن حضرت گفتم: یا رسول الله! ما در صحرا زندگی می کنیم و از حضور شما کمتر بهره مند می گردیم
ما را موعظه فرمایید
ای قیس! به درستی که با هر عزّتی ذلّتی است، و با زندگی مرگ است
و با دنیا آخرت است، و برای هرچیزی حسابگری است، و بر هر چیزی مراقب و پاسداری است
و برای هر کار نیکوئی ثوابی است، و برای هر کار زشتی عِقابی است
و برای هر أجلی کتاب و تقدیری است.
ای قیس! حتماً و حقّاً بدون شکّ با تو قرینی است که با تو دفن میشود
و او زنده است، و تو نیز با او دفن میشوی و مرده هستی.
پس اگر آن قرین کریم باشد تو را از گزند حوادث مصون خواهد داشت و گرامی خواهد داشت
و اگر لئیم باشد تو را دستخوش خطرات و آفات نموده به طوفان بلا خواهد سپرد.
و او در روز قیامت محشور نمی‌گردد مگر با تو، و تو نیز برانگیخته نخواهی شد مگر با او
و از تو بازپرسی نخواهد شد مگر از او
پس او را صالح قرار بده چون اگر صالح باشد با او انس خواهی گرفت،
و اگر فاسد باشد از هیچ چیز وحشت نداری مگر از او
و آن کردار و عمل تو است.»
بقلم خیبرشکن
