توی زندگی بعضی آدم‌ها، می‌شود لحظه‌هایی را، حر‌ف‌ها و جمله‌هایی را، کارهایی را، قاب کرد و زد به دیوار دنیا. که سال‌ها همه بیایند و ببینند و بخوانند و دل‌شان برای لحظه‌ای هم که شده اوج بگیرد. قابِ زندگی او که حالا حالاها روی دیوار دنیا می‌مانَد، یک جمله بود، یک جمله… رو کرد به همسرش و گفت: «سبحان‌الله! اَیبعَثُ‌ اِلیکَ ابن رسول الله ثمّ لا یأتیه؟! پسرِ رسولِ خدا قاصد به سویت فرستاده و تو برای رفتن تردید ‌می‌کنی؟!»

اسمش دیلم بود. دخترِ عمر. همسرِ زهیربن‌قین.

مریم روستا