علی حبّه
پیش نوشت:
و یطعمون الطعام “علی حبّه” مسکیناً و یتیماً و اسیراً (انسان-8)
این آیه داشت تو ذهنم مرور می شد که یه دفعه دلم گیر کرد روی “علی حبّه ” … ازش این روایت برداشت میشه که آنچه برای خود می پسندی برای دیگران بپسند … اینجا ، وقتی داری می بخشی … داری انفاق می کنی … داره میگه “دوست داشتنی هات” رو ببخش … ” علی حبّه ” … همین بخشش دوست داشتنی هات تو رو می رسونه به دوست داشتنی اصلی که همون خداست … یعنی برای رسیدن به یه دوست داشتنی بزرگتر قید یه دوست داشتنی کوچک تر رو بزن … نمی ارزه ؟ … اصلا گاهی اوقات همین دوست داشتنی های کوچک تر مانع رسیدن به اون محبوب بزرگتره یعنی “باید” بگذری ازش تا به ارزش بالاتر برسی …
حالا بیایم سراغ خودمون … چقدر چسبیدم به این دوست داشتنی ها ؟! … لباسی که دوست داریم … غذایی که دوست داریم و … و حتی مثلا جانمازی که دوست داریم (حتی میشه دلبستگی های به ظاهر خوب هم آدم رو دور کنه از اصل) … تو مسابقه ، اون کسی پیروزتره که راحت تر دوست داشتنی هاش رو بذل و بخشش می کنه … و وقت پرواز هیچ پابندی تو دنیا نداره … خوش به حالش …
+ باز هوای حرمت آرزوست!
+ دو بار رفتیم نمایشگاه کتاب تا شرح اسم(+) رو بخریم تموم شده بود! (یکی این همه مشتاق رو دریابه)
+ علیرغم خیلی واکنش ها و با جمع آوری اطلاعات بیشتر ، مصمم تر بر پ.ن اول پست قبل ایستادیم!
+ حس خوبی داره بخشیدن چیزایی که برات عزیزن … از الان شروع کنید
+ یه خدا قوت درست درمون برای رای دهندگان و رای گیرندگان انتخابات!
ز.هدایتی
