…اگر در مسیر سلوک الی الله نزدیک‌ترین مسیر، مسیر اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام است، یعنی عشق و عرفان وقتی روحش دمیده می‌شود در پیکره‌ی یک حرکت حماسی و انقلابی در جهت احیای ارزش‌های الهی، در جهت مبارزه با ظلم و ستم، آن هم در داخل مجموعه‌ی حکومت اسلامی.

امام حسین علیه‌السّلام به جنگ مسیحیان، یهودیان و بت پرستان نرفت، به جنگ حکومت اسلامی رفت. به جنگ امیرالمؤمنین یزید بن معاویه رفت، با فساد داخل جامعه و حکومت اسلامی مبارزه کرد. آن روح وقتی در این پیکره بیاید، آن موقع است که نزدیک‌ترین مسیر سلوک الی الله است یعنی انسان را از هر راه دیگری زودتر به مقصد می‌رساند. لذا این نکته که بارها و بارها خدمت عزیزان یادآور شدم، در نوشته‌ها هم نوشتم، در ره توشه، در سرّحقّ نوشتم برای عزیزان که مواظب باشید عرفان به معنای غایب شدن از صحنه‌ی مسئولیّت‌های اجتماعی نیست، عرفان به معنای انزواطلبی و کناره کشیدن و بی‌مسؤولیتی و بی‌عملی در صحنه‌های اجتماعی نیست. این نکته در حماسه‌ی عاشورا خیلی خوب خودش را نشان داد. عارفانه‌ترین حرکت، انقلابی‌ترین و حماسی‌ترین حرکت است.

و ان‌شاءالله این درس را از عاشورای اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام بیاموزیم.

عاشورا یک مکتب است باید در آن تربیت یافت، رشد کرد، بزرگ شد. امسال ما تا اینجا در محرم اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام پیش آمدیم. واقعاً دهه‌ی اوّل را طی کردیم، چقدر عوض شدیم، چقدر آدم نوی شدیم، یعنی آدم روز آخر ذی‌الحجّه با آدم روز یازدهم محرّم چقدر فرق کرده؟ عاشورا برای این نیست که ما فقط بنشینیم و گریه کنیم، این گریه موتور محرک است، این عشق و محبّت به اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام نیروی حرکت در مسیر اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام است…*

* بخشی از سخنرانی استاد مهدی طيّب در جلسه‌ی اهل ولاء
به کوشش مهتاب ابیان