توی سجده آخر یادم به توصیه شما افتاد^*، ذکر را خواندم تا «…یا اهل التّقوی و المغفره یا ارحم الرّاحمین»، چسبید. دوباره خواندم یا اهل التّقوی و المغفره یا … اشک‌هام آمدند. فکر کردم این نمازم هم از دست رفت، می‌شد بهتر حرف بزنم با کسی که اهل تقواست، اهل مغفرت است.
 
شما که این‌جا را نمی‌خوانید، اما ممنونم برای ذکر تازه‌‌ی سجده‌های آخر.

*به نقل از آقای بهجت پبشنهاد کرده بودند توی سجده آخر بعد از ذکر صلوات بگوییم: «و افعل بنا ما انت اهله و لا تفعل بنا ما نحن اهله، یا اهل التّقوی و المغفره، یا ارحم الرّاحمین» + یعنی: با ما آن‌طور که تو اهلش هستی، رفتار کن نه آن‌طور که ما اهلش هستیم (تو اهل تقوا و مغفرتی)…

بقلم بانو روستا