… اين سه گروه را در روايتی كه از عيسی بن مريم نقل شده، می‌توان ديدار كرد.

عيسی بن مريم در عبور از محلّی به سه نفر برخورد كرد. اين سه نفر حال منقلبی داشتند. حضرت به اينها سلام كرد و فرمود: حال منقلبی در شما می‌بينم. چه چيز شما را به اين حال انداخته است؟ عرض كردند: يا نبی الله! خوف از عذاب الهی. حضرت فرمود: حق است بر خدا كه خائف را از آتش قيامت در امان نگه دارد.

عيسی بن مريم از اين سه نفر عبور كرد و به سه نفر ديگر برخورد كرد. اينها حالشان منقلب‌تر از گروه اوّل بود. حضرت سلام كرد و فرمود: چه چيزی شما را به اين حال انداخته است؟ عرض كردند: يا نبی الله! شوق بهشت. حضرت فرمود: حق است بر خدا كه بهشت را نصيب شما كند.

پس از عبور از اين سه نفر، به سه نفر ديگر رسيد. حال اين سه نفر به شدّت منقلب‌تر از دو گروه قبلی بود و چهره‌هايشان مثل خورشيد می‌درخشيد. حضرت به اينها سلام كرد و فرمود: چه چيزی شما را به اين حال انداخته است؟ عرض كردند: يا نبی الله! حبّ خدا. حضرت فرمودند: بندگان مقرّب خدا شماييد.

از اين روايت در می‌يابيم عبادتی كه از خوف خدا و به طمع بهشت باشد، گرچه امان از عذاب الهی و رسيدن به بهشت را در پی دارد، ولی انسان را به قرب نمی‌رساند. عبادتی مايه‌ی قرب است كه از سر عشق و محبّت باشد…*