در رابطه با نامگذاری برخی از فرزندان آن حضرت به نام خلفا باید عرض کنیم:

اولاً: اسامی خلفا در زمان حضرت علی(ع) از جمله اسامی متداولی بوده که در آن زمان استفاده می‌شده، بنابراین، نام یکی از خلفا توسط علی(ع) برای یکی از فرزندان دلیل بر تأیید آن خلیفه نمی‏‌شود.

ثانیاً، وجود تنفر از بعضی اسامی در اثر مرور زمان به وجود آمده است؛ به این معنی که در آن زمانی که از این اسامی استفاده می‏‌شد چنین تلقی وجود نداشت و کسی از این نوع اسامی نفرتی نداشت.

شکى نیست که شیعیان از یزید بن معاویه و اعمال زشت او تنفر شدیدى داشته و دارند؛ ولى در عین حال مى‌بینیم که در بین شیعیان و اصحاب ائمه (ع) کسانى بوده‌اند که نام شان یزید بوده است؛ مانند: یزید بن حاتم از اصحاب امام سجاد (ع)، یزید بن عبد الملک، یزید صائغ، یزید کناسى از اصحاب امام باقر (ع)؛ یزید الشعر، یزید بن خلیفة، یزید بن خلیل، یزید بن عمر بن طلحة، یزید بن فرقد، یزید مولى حکم از اصحاب امام صادق(ع).

حتى یکى از اصحاب امام صادق (ع)، نامش شمر بن یزید بوده است.(۲)

آیا این نامگذاری‌ها مى‌تواند دلیل بر محبوبیت یزید بن معاویه نزد ائمّه و شیعیان آنان باشد؟

پیروان مکتب خلفا این نامگذاری‌ها را نشان دهنده محبت اهل بیت(ع) نسبت به خلفا می‌دانند، در حالی که اسناد معتبر تاریخی وجود چنین رابطه دوستانه‌ای را به شدت انکار می‌کنند.

مسلم بن حجاج نیشابوری در کتاب معروف خود «صحیح» نقل می‌کند: خلیفه دوم در حضور افرادی چون عثمان و عبدالرحمان بن عوف و … خطاب به عباس عبدالمطلب و امیرمؤمنان علی(ع) می‌گوید: «ابوبکر از دنیا رفت و من جانشین پیامبر و ابوبکر هستم پس شما دو نفر مرا دروغ گو، گناهکار، حیله‌گر و خائن می‌دانید.»(۳)

آنچه بیان شد تنها یک نمونه از روابط امیرمؤمنان علی(ع) با خلیفه دوم بود، البته نمونه‌های بیشتری وجود دارد که تدبر در آن ما را به این نتیجه می‌رساند که دلیل این نامگذاری‌ها چیز دیگری است و رابطه دوستانه‌ای بین امیرمؤمنان علی(ع) و خلیفه دوم وجود نداشته است.

اما فرزندان امام علی(ع) که هم‌نام خلفا بودند:

عمر بن علی

در نامگذاری فرزند امیرمؤمنان علی(ع) به نام «عمر» هیچ اختلافی بین مورخین دیده نمی‌شود و جای هیچ تردیدی نیست، اما سؤال اصلی اینجاست که واقعیت این نامگذاری چه بوده است.

مدارک معتبر تاریخی قضاوت در این موضوع را برای ما آسان می‌کند:

«ذهبی» مورخ مشهور اهل سنت می‌گوید: «عمر بن خطاب، عمر بن علی را به اسم خود نام نهاد.»(۴)

شاید سؤال شود که تغییر نام یک فرد چندان هم ساده نیست و چطور می‌توان پذیرفت که خلیفه دوم نام خود را بر فرزند امیرمؤمنان علی(ع) بگذارد و نام اصلی ایشان از خاطره‌ها پاک شود؟

باید گفت این کار عمر در موارد زیادی انجام شده و چون که این کار توسط خلیفه انجام می‌شد که دارای جایگاه اجتماعی و اعتقادی نزد مردم بود، مورد اقبال قرار می‌گرفت.

ابوبکر بن علی

اولاً: اگر قرار بود که امیر مؤمنان (ع) نام فرزندش را ابوبکر بگذارد، از نام اصلى او (عبدالکعبه، عتیق، عبدالله و… با اختلافى که وجود دارد) انتخاب مى‌کرد نه از کنیه او؛

ثانیاً: ابوبکر کنیه فرزند علی (ع) بوده و انتخاب کنیه براى افراد در انحصار پدر فرزند نیست؛ بلکه خود شخص با توجه به وقایعى که در زندگی‌اش اتفاق مى‌افتاد کنیه‌اش را انتخاب مى‌کرد.

عثمان بن علی

اولاً اسناد و مدارک معتبر تاریخی دلیل این نامگذاری را برای ما بیان می‌کند و نشان می‌دهد هیچ رابطه‌ای میان نام خلیفه سوم (عثمان بن عَفّان) و نامگذاری فرزند امیرمؤمنان علی(ع) به نام «عثمان» وجود ندارد.

ابوالفرج اصفهانی از قول امیرمؤمنان علی (ع) نقل می‌کند: «همانا او را به اسم برادرم عثمان بن مظعون نامگذاری نمودم.»(۵)

پی‌نوشت­‌ها:
۱. ارشاد، شیخ مفید، ترجمه و شرح سید هاشم رسولی محلاتی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ج۲، ص۵۱۷.
۲. الأردبیلی الغروی، محمد بن علی (متوفای۱۱۰۱هـ)، جامع الرواة وإزاحة الاشتباهات عن الطرق والاسناد، ج ۱ ص ۴۰۲، ناشر: مکتبة المحمدی.
۳. النیسابوری، مسلم بن الحجاج أبو الحسین القشیری (متوفای۲۶۱هـ)، صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۳۷۸، ح ۱۷۵۷، کِتَاب الْجِهَادِ وَالسِّیَرِ، بَاب حُکْمِ الْفَیْءِ، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، ناشر: دار إحیاء التراث العربی - بیروت.
۴. الذهبی، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان، (متوفای۷۴۸هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج ۴، ص ۱۳۴، تحقیق: شعیب الأرناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، ۱۴۱۳هـ.
۵. الاصفهانی، أبو الفرج علی بن الحسین (متوفای۳۵۶)، مقاتل الطالبیین، ص۸۹.

صفحات: 1· 2