<sup>“يا لطيف

خير ببيني آقا سيدرضاي ميرکريمي.

کام‌ات شيرين. اگر اين حَبّه قندت نبود، يادمان مي‌رفت کجايي هستيم و با کامِ تلخ</sup>

^{در صفِ سفارتِ خرس‌نشان ايستاده بوديم تا از سرزمين هميشه آفتاب‌مان به جبرِ همكار}

<sup>تلخ‌مزاج، همه مهر دروغ بر پيشاني، متقاضي پناه به سرزمين هميشه ابري بگيريم.

خير ببيني برادر. تو با حَبّه قندي کام دودگرفته‌مان را شُستي و به يادمان آوردي که ايراني هستيم.</sup>

^{نامي داريم و نشاني. ادبي داريم و آدابي، که به وقت شادماني بدانيم چه بايد کنيم و به وقت}

<sup>عزا چه بايد باشيم.

سيّد عزيز، متوقع نباش که با اين حَبّه قندت قادر به شيرين کردن کامِ جفامسلکان باشي.</sup>

^{اين تلخي به بلنداي نسلِ اين نهضت همچنان ادامه‌دار است، ولي بدان، اين بارانِ سياهِ جفايِ}

^{غريبه‌هايِ دوست‌نما، پاياني دارد. تو حوصله کن و مباد که شکايت به غريبه بري. تو شاگردِ}

^{مکتبِ فردوسي و حافظي که نه کوچيدند و نه شوقِ ترکِ سرزمين به فرزندانشان دادند. اين عصر}

<sup>وارونگي پاياني دارد برادر!»

برادرت ابراهيم حاتمي‌کيا

برگ‌ريزان يکهزاروسيصدونود”</sup>

پی نوشت 1: یک حبه قند را در جشنواره با مشقت دیدم! فیلم دوساعته چیزی حدود ۴ساعت طول کشید .اما تمام مدت کسی سینما را ترک نکرد!!(حالا شماببین چه فیلم خوبیه)

پی نوشت 2 : می بیبنم که گلبول های سرخ انقلابی در رگ حاج ابراهیم در حال جوشش است!

از دست نوشته های بانو کلوخ