درتربیت کودک تان هرگز این 6 جمله را به او نگویید.

1 - دختر/پسر بد

هیچ‌وقت پس از آنكه فرزندتان اشتباهی را مرتكب شد، برچسب «دختر بد!»، «پسر بد!» روی او نچسبانید. شاید بدون آنكه منظور خاصی داشته باشید و از سر عادت چنین جملاتی را به زبان بیاورید اما با این كار به كودك‌تان می‌گویید كه تنها در صورتی كه بی‌عیب و نقص باشد از محبت شما بهره‌مند می‌شود و به او ناخواسته آموزش می‌دهید كه نقد رفتار هر كس، مساوی است با نقد شخصیت او و یك رفتار نادرست به معنای داشتن شخصیت منفی و غیرقابل پذیرش است.

2 - پولم نمی‌رسه

كودك‌تان به شما برای خرید یك اسباب‌بازی گران‌قیمت یا وسیله غیر ضروری اصرار می‌كند و شما می‌گویید كه به اندازه خریدنش پول ندارید؟ مراقب باشید! شما با گفتن چنین جمله‌هایی به فرزندتان می‌گویید كه از پس كنترل هزینه‌های‌تان برنمی‌آیید و نمی‌توانید به خوبی دخل‌تان را با خرج‌تان تنظیم كنید. بهتر است به جای استفاده از چنین شیوه‌ای به فرزندتان بگویید پول‌ها را برای هزینه‌های مهم‌تر نگه می‌دارید و از این طریق در صورت تمایلش باب صحبت كردن در مورد این حساب و كتاب‌ها را باز كنید.

3 - تو بی مسئولیتی!

هرگز روی كودك‌تان به خاطر انجام یك رفتار نادرست، برچسب كلی نزنید. اگر در درسی نمره پایین گرفته، از او به‌خاطر همین كاستی گلایه كنید نه به خاطر «بی‌مسئولیتی»‌اش.
4 - رژیم دارم

می‌خواهید وزن كم كنید؟ بهتر است این خیال را در ذهن خودتان نگه دارید و برای كودكتان بازگویش نكنید. نگذارید كودك‌تان با وسواس لاغر كردن رشد كند و از همین كودكی به جای درك كردن مفهوم رژیم غذایی سالم، با عذاب وجدان لقمه‌ها را در دهانش بگذارد و بعدها دچار پرخوري يا بي اشتهايي نشود.

5 - به بابات بگو. . .

به هیچ قیمتی كودك‌تان را واسطه جنگ‌های میان خود و همسرتان نكنید. درست است كه دعواهای شما تاثیر منفی بر روان فرزندتان می‌گذارند اما واسطه كردن فرزندتان در این جنگ‌های زن و شوهری یا قاضی قرار دادن او می‌تواند به مراتب تاثیر بدتری را بر روانش بگذارد. اگر از فرزندتان بخواهید حق را به یكی از شما دو نفر بدهد یا از او بخواهید میان شما و همسرتان یكی را انتخاب كند، كودك‌تان را به بحران‌های روانی وارد می‌كنید كه تا پایان عمر می‌توانند بر نگرش و زندگی‌اش تاثیری منفی بگذارند.

6 - من مامانت نیستم

برای اصلاح اشتباهات رفتاری فرزندتان و متنبه كردنش، هرگز محبت خود را از او دریغ نكنید. حتی اگر فرزندتان پس از شنیدن این جمله، هرگز اشتباهش را تكرار نكند، نمی‌توانید آن را عبارتی تربیت‌كننده بدانید.
آداب معاشرت را به فرزندانتان آموزش دهید!

این وظیفه والدین است که به فرزندانشان آداب معاشرت بیاموزند. زندگی وقتی در خانواده و حتی جامعه شیرین میشود که فرزندان، از کودکی، یاد بگیرند چه نکاتی را در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند؛ آنها باید بدانند زمان گفت‌وگو با دیگران چه جملاتی به کار ببرند، چطور از مسخره کردن اشتباهات دیگران اجتناب کنند و…
- به کودکان خود مجموعه‌ای از کلمات مودبانه همچون لطفا، اگر ممکن است، بفرمایید و… را یاد دهید.
- به آنها یاد دهید وقتی به کسی معرفی می‌شوند، رفتارهای مودبانه‌ای همچون از جا برخاستن، سلام کردن، لبخند زدن، دست دادن و… را رعایت کنند.
- کاری کنید که بدانند وقتی کسی به آنها لطف می‌کند باید در قبال آن سپاسگزاری کنند.
- مسئولیت‌های کوچک به فرزندانتان بدهید تا در آینده مسئولیت‌پذیر شوند (آب دادن به گل‌ها، پختن غذاهای ساده، اتو کردن لباس و…).
- فرزندان خود را راحت‌طلب بار نیاورید (هر کاری را برایشان انجام ندهید)
- باید بدانند اگر اشتباهی کردند یا باعث ایجاد زحمت برای کسی شدند، معذرتخواهی کنند.
- شایسته است کودکانتان عفت کلام داشته باشند و از بیان بعضی کلمات خجالت بکشند. در معاشرت با دیگران والدین می‌توانند کودکانشان را عادت دهید تا با احترام به اشخاص پاسخ دهند. در عوض گفتن « هوم »، « هان » بهتر است « بله »، « خیر » و « حتما » بگویند.
- کودکان باید بدانند مکث کردن (نه مکث طولانی)‌ در حین صحبت خوب است، چرا که باعث فکر کردن قبل از شروع صحبت می‌شود.
- فرزند‌تان را تشویق کنید واضح صحبت کند، چرا که زیر لب سخن گفتن گیرایی کافی ندارد و هوش و ذکاوت وی را زیر سوال می‌برد.