قالَ (علیه السلام): مَنْ أدامَ الاْخْتِلافَ إلَى الْمَسْجِدِ أصابَ إحْدى ثَمان: آیَةً مُحْكَمَةً، أَخاً مُسْتَفاداً، وَ عِلْماً مُسْتَطْرَفاً، وَ رَحْمَةً مُنْتَظِرَةً، وَ كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الْهُدى، اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ الرَّدى، وَ تَرْكَ الذُّنُوبِ حَیاءً اَوْ خَشْیَةً.(9)

امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمودند: هر كس جایگاه ـ عبادات ـ خود را در مسجد قرار دهد یكى از هشت فایده شاملش می‌گردد: برهان و نشانه‌اى ـ براى معرفت ـ، دوست و برادرى سودمند، دانش و اطلاعاتى جامع، رحمت و محبّت عمومى، سخن و مطلبى كه او را هدایت‌گر باشد، ـ توفیق إجبارى ـ در ترك گناه به جهت شرم از مردم و یا به جهت ترس از عقاب.