لقمان حکیم : يا بُنَيَّ، لا يَكُنِ الدّيكُ أكيَسَ مِنكَ؛ فَإِنَّه إذَا انقَضى نِصفُ اللَّيلِ خَفَقَ بِجَناحَيهِ و صَرَخَ إلَى اللّه‏ِ سُبحانَهُ بِالتَّسبيحِ؛

لقمان به پسرش گفت: « اى پسرم ! خروس، از تو زرنگ‏تر نباشد؛ چرا كه خروس، وقتى شب از نيمه گذشت، بال مى زند و با فرياد، خداى سبحان را تسبيح مى‏گويد ».