الهی؛
احیای شب بیست و سِیُّم که سپری می‌شود، دل‌تنگی رفتن رمضانت می‌آبد جای شوقی که وقت آمدنش آورده‌بود.
حدیث مکرر آمدن و رفتن
باز و بسته شدن سفره‌ی ویژه‌ای که برای رمضان تدارک دیده‌بودی
خیل بنده‌گانی که به برکت رمضان داخل غفرانت شدند و مُهر قبولی خورد پای پرونده‌شان
همه و همه جَلوات رحمانیت خاص توست.
الهی؛
تو به قدر رحمانیتت رحیمی
تو را به آمرزیدگان رمضانت قسم که با ما هم از در رحیمیتت در آئی و بر ما نیز از جام عباد مخلصت بپیمائی…
برحمتک یا ارحم الراحمین!

+

الهی؛
زان پیش‌تر که عالم فانی شود خراب
ما را
ز جام باده‌ی گل‌گون
خراب کن…


س.حسینی