بسم الله الرحمن الرحیم

جنس بعضی کارها ارزشمند است. یعنی می ارزد برای دیدنشان و تبلیغشان و حتی تعریف کردنشان به دیگران وقت صرف کرد آن هم بدون احساس اتلاف وقت. بیشتر فیلم های نمایش داده شده در جشنواره ی مردمی فیلم عمار امسال از این جنس بودند.

به نظرم مهارنشده، بنیاد دفاع از دموکراسی، در وطن خويش غریب، دوپینگی ها، ارتش پنجم و حاج اکرام از قوی ترین آثار نمایش داده شده در این چند روز بودند.

«جذابیت» و «تازگی» موضوعات پرداخته شده در این آثار به همراهِ « دغدغه ی مقدس» عناصری بودند که توانایی اقناع مخاطب مذهبی را داشتند.همان عناصری که در اکثر قریب به اتفاق آثاررسانه ی ملی فاقد مفهوم هستند! راز استقبال از برنامه ی « راز» رسانه ی ملی هم شاید در همین«دغدغه ی مقدس» نهفته شده باشد.

حاشیه های جشنواره 1: نمیدونستیم تو سینما هم میشه نماز خونه پیدا کرد! روز اول که فهمیدیم نماز خونه هست و میشه نماز اول وقت خوند، کلی ذوق کردیم ! ولی کاش مسئولین محترم جشنواره  وقت نماز چند دقیقه ای پخش فیلم رو متوقف می کردن تا شاید … شاید!

حاشیه های جشنواره2: روز آخر خانوم میان سالی وسط پخش فیلم منو گیر اندختن و پرسیدن: آخر برنامه شام هم میدن؟! گفتیم؟ جان؟! نه حاج خانوم شام نمیدن! گفتن: کیک و ساندیس چی؟ میدن؟ گفتیم: نه والله! اینجا ما میایم فقط فیلم میبینیم! ایشون محض اطمینان چند باری سوالاتشون رو تکرار کردن و ماهم جواب ها رو! تا آخر برنامه نشستن و وقتی مطمئن شدن خبری نیست تشریف بردن!

پ.ن1: گفتنیست مستند حاج اکرام را ندیدیم ولی اطلاعات سابقمان راجع به عظمت این شخصیت برای ارزشمند دانستن این فیلم کفایت می کند.

پ.ن2: می دانیم که می دانید که وقت امتحانات است و فرصت نوشتن مفصل راجع به تک تک فیلم های نام برده شده  نیست! این پست صرفا تشکری بود از سازندگان، برگزارکنندگان و عوامل جشنواره مردمی عمار. خداقوت!

پروانه رامیان