سلام بر آقایی که اشاره ی انگشتش برای باز شدن همه ی گره‌های زندگی‌مان کافی ست اما انگشت ما او را اشاره نمی‌کند…

*******

وقتی مشکلی برامون پیش می‌یاد به همه التماس دعا می‌گیم غافل از اینکه حلّالش شخص دیگریست. وقتی یه حاجت مهم داریم کلی ختم و نذر برمی‌داریم اما سراغی از کلید اصلی نمی‌گیریم. فراموش کرده‌ایم همه کاره‌ی زندگی‌مان اوست. پای مقدرات ما را او امضا می‌کند. نزدیک‌ترین واسطه‌ی بین خدا و خلق اوست. پس چرا این همه ما در مشکلات دست و پا می‌زنیم و دست به دامان او نمی‌شویم. بیایید امتحان کنیم مزه‌ی شیرین رفاقت با امام عصر را…..

فقط کافی است به جای درد و دل کردن برای این و آن و دست نیاز دراز کردن به سمت دیگران، سفره‌ی دلمان را برای حضرت باز کنیم. لازم نیست حتما پای سجاده نشسته باشیم و رو به قبله. احتیاج نیست که برای صحبت با آن بزرگوار وقت قبلی بگیریم یا حتی تلفن را برداریم و شماره‌گیری کنیم. هر کجا که باشیم، می‌توانیم دلمان را به ایشان اتصال دهیم و صدایشان بزنیم. مشکلمان را برایشان مطرح کنیم و کمک بخواهیم. چه در حال راه رفتن باشیم، چه سرکار یا پشت فرمان یا پای گاز در آشپزخانه یا هر جای دیگر. فقط یادمان نرود در همه حال با ایشان صادق باشیم..

بوم دل