علماى لغت واژه «بركت» را به فزونى و رشد همراه با ثبات و دوام معنى كرده اند. در كتاب لسان العرب به نقل از ابن عباس آمده است: «معنى بركت فراوانى در هرچيز خير است» راغب اصفهانى نيز آن را به معناى ثبوت و استقرار خير الهى در چيزى مى داند. چنانچه بركه «چيزى شبيه حوض» به جايى كه آب در آن مجتمع و مستقر مى گردد. گفته مى شود. اما مبارك. به آنچه كه در آن خير فراوان وجود دارد و از او بروز و صدور مى يابد اطلاق مى گردد. زجاج مى گويد: «مبارك آن چيزى است كه از آن خير فراوان برآيد» (4) راغب نيز مى نويسد: «به آنچه كه خير و فايده الهى در آن ثبوت و استقرار داشته باشد مبارك گفته مى شود».