شاید این سوال به ذهن بسیاری خطور کرده باشد که؛ چرا منتظر ظهور باشیم درحالی که امید نداریم عمر ما به دیدن حکومت جهانی و عدالت گستر منجی موعود کفاف دهد؟ قرنهاست که مسلمین به امید ظهورش به دنیا آمدند و از دنیا رفته اند، اگر امام زمان علیه السلام در دوران حیات ما نیز ظهور نکنند؛ دیگر چرا باید همواره منتظر باشیم؟
با توجه به اینکه همه مسلمانان جهان به ظهور حضرت مهدی علیه السلام معتقدند و ظهور ایشان را انتظار می کشند؛ عدم پاسخ به چنین سوالاتی، ممکن است در ایمان و امید منتظران خللی وارد سازد و از آنجا که انتظار در نگاه شیعه به جهت اعتقاد به زنده و ناظر بودن امام زمان علیه السلام از جایگاه والایی برخوردار است؛ در اینجا ضرورت منتظر بودن برای ظهور امام موعود علیه السلام با توجه به سیره و سخنان امام صادق علیه السلام، به اختصار تبیین خواهد شد.
انتظارِ اصیل
در فرهنگ اسلام و تشیع، انتظار [1] اصیل و حقیقی، انتظاری است که سبب حرکت، پویایی، عمل و آمادگی وسیع می گردد. از این رو، در سخنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام، انتظار را عمل و از برترین عملها[2] یا عبادت و از محبوبترین عبادتها معرفی کرده اند.[3]
ضرورت انتظار فرج
مسلم است که زمان دقیق ظهور را هیچ کس نمی تواند پیش بینی کند اما حتی اگر احتمال بدهیم که حضرت در زمان حیات ما ظهور نکند؛ همواره باید منتظر باشیم. برای توضیح این مطلب، با استفاده از روایات معصومین علیهم السلام، به ویژه روایات و سیره امام صادق علیه السلام به بیان چند نکته در باب ضرورت انتظار فرج، میپردازیم.
اول؛ احتمال وقوع ظهور در عصر حاضر
همان طور که ممکن است طول عمر ما به ظهور ایشان نرسد، این احتمال نیز وجود دارد که در زمان حیات ما ظهور ایشان رخ دهد و ما نیز شاهد برپایی حکومت جهانی ایشان باشیم. چراکه طبق روایات مقدمات ظهور حضرت به سرعت فراهم میشود [4] و بین وقوع علائم حتمی و ظهور کمتر از یک سال فاصله است.[5]
ادامه »
