بعد از هفته ها برنامه ریزی و کار طاقت فرسا نظام جمهوری اسلامی موفق شد به بهترین شکل ممکن و با حداکثر امنیت و آرامش میزبانی دو سوم کشورهای جهان را به جا آورد. اکنون هنگامه اوج گیری جنگ روانی - رسانه ای دشمن با ملت ایران و انتقام گیری از این نشست بزرگ است. چه راهی برای ناکام گذاشتن دشمن بهتر از ارائه اطلاعات درست و دقیق به ملت فهیم و غیور ایران عزیز وجود دارد؟
+ ورود به باشگاه قدرت جهان
مهم ترین هدفی که هزینه کردیم تا به آن دستیابیم پرده برداری باشکوه و جهانی از ظهور ابرقدرت بزرگ و نوظهوری به نام جمهوری اسلامی ایران بود. تنها ابرقدرت در جهان که سران و هیئات 120 کشور جهان جرات می کنند در سایه سار قدرت اش از ساختار فرسوده و ناکارآمد سازمان ملل متحد انتقاد کنند و آشکارا از راهکارهای جدید اداره جهان سخن بگویند.
تهران تنها پایتخت جهانی است که رهبر و رئیس جمهور آن بدون ترس و استرس مقابل سران کشورهای جهان می ایستند و از ضرورت نابودی رژیم غاصب و ستمگر صهیونیستی سخن می گویند! رفتارهای آمیخته با ترس و ناراحتی برخی از همین هیئت ها را در صحن سازمان ملل در مواجهه با انتقادات مشابه رئیس جمهور احمدی نژاد از صهیونیسم به یاد بیاورید! اینجا بالعکس نیویورک کسی جرات نکرد از روی ترس یا احترام میزبان حتی اعتراضی کوچک داشته باشد چه برسد به ترک سالن! این گونه است که نتانیاهو حضور این 120 کشور در تهران را بی اعتنایی و بی احترامی به هولوکاست می نامد! یعنی طبق تحلیل نتانیاهو همه این کشورها به خواست اسرائیل غاصب دهن کجی کرده اند!
+ رونمایی رسمی از قوی ترین رهبر جهان اسلام
قریب به 5 سال است آمریکا و سایر دول وابسته به صهیونیسم چمدان چمدان دلارهای سبز رنگ را خرج ابهت زایی برای ملک عبدالله سعودی در جهان اسلام می کنند. اغلب رسانه های بیگانه نام “آیت الله خامنه ای” را سانسور می کنند تا کسی متوجه نشود سید حسن نصرالله، محبوب ترین روحانی نظامی خاورمیانه، به کدام رهبر جهانی اقتدا می کند! روزگار انزوای رسانه ای “امام خامنه ای” را خدا پایان داد آن گاه که عزت الهی رهبر ما موجب شد کل سران و هیئت های موافق یا مخالف سیاست های جمهوری اسلامی احترامی بالاتر از عرف دیپلماتیک در صحن سالن اجلاس نثار وی کنند. عزت از آن خداست پس بخشیدنی یا گرفتنی نیست.
+ پایان شو تبلیغاتی انزوای سیاسی ایران
برای اثبات دستیابی ایران به موقعیتی بسیار بالاتر از تبلیغات رسانه ای غرب مبنی بر منزوی شدن سیاسی- اقتصادی کشورمان بعید است دیگر کسی در جستجوی دلایل باشد. توهم انزوای سیاسی – اقتصادی ایران آن گاه نقش بر آب شد که 120 کشور بر حقیقت نقش تاثیر گزار و پراهمیت حضور ایران در عرصه مدیریت جهانی صحه گذاشتند. بدون کسب توافق ایران نه بحران سوریه حل خواهد شد و نه ناتو از باتلاق های انفجاری افغانستان نجات خواهد یافت. چه بسا ترکیه نیز در صورت ناهماهنگی با خواست های دیپلماتیک ایران “ناامن” شود. به هر حال از این کشور مقتدر که در گوشه گوشه دنیا نیرویی برای موازنه قدرت پنهان کرده هر چیزی بر می آید. محمد مرسی خوب به این موضوع پی برده به همین دلیل با الگو قرار دادن رفتار دیپلماتیک دولت ایران در منطقه تلاش دارد مصر را به عنوان یک کشور در حال توسعه کلیدی وارد کارزار رقابت در خاورمیانه کند. البته موتور قدیمی مصر هنوز برای ورود به مسابقات سیاسی جهانی آماده نیست اما قطعا این ظرفیت در آینده این کشور وجود دارد.
+ تغییر عرف دیپلماتیک جهانی
غرب به سرکردگی آمریکا و صهیونیسم در طول 30 سال گذشته زحمات و صدمات بسیاری را متحمل شد تا ادبیات دیپلماسی جهانی دچار تغییر نشود اما تاریخ نشان داد که ایران از این ورطه هزینه ساز سربلند بیرون آمده است. بنا بود تحریم های فلج کننده، ترور و جنگ؛ رهبر و مسئولین جمهوری اسلامی را بر سر “عقل” (!) آورد تا دیگر هیچ کشوری جرات نکند برخلاف خواست ابرقدرت های خودخوانده جهانی طرحی برای اداره محدوده مدیریتی خود دراندازد حضور در صحنه مدیریت جهانی و تحریک سایرین به نافرمانی قانونی از ساز و کار اداره جهان که دیگر گناهی نابخشودنی است!
واقعیت این است که بسیاری از کشورهای جهان پیش از فراخوان رسمی جمهوری اسلامی نیز از وضع اداره جهان ناراضی بودند. نشانه این موضوع هم فلسفه تشکیل همین گروه نم در دنیاست. اما ضعف شدید کشورهای عضو و وابستگی تدریجی و وادادگی شدید اعضاء به جهت قدرت یافتن عوامل وابسته به استکبار، اسباب آلت دست شدن و افول تدریجی این گروه را پدید آورد. در سایه ظهور و قدرت یافتن سریع و پیشرفت چشمگیر جمهوری اسلامی در مقابل چشمان ملت های منطقه انگیزه کافی برای از سرگیری اهداف جنبش عدم تعهد در سایر اعضاء نیز پدید آمده است.
مدت ها دشمنان ایران با افزایش انواع فشارها تلاش کردند تا در صحنه جهانی این سناریو را جا بیاندازند که هر آن که با ما نباشد مقابل چشمان سایرین به صلیب کشیده خواهد شد. ایران نیز قطعا امروز یا فردا عقب نشینی خواهد کرد. اما کشور مقتدر و مظلوم ما در عین ناباوری ابرقدرت های خبیث جهانی قد کشید و نه تنها عقب نشینی نکرد بلکه به جایی رسید که رهبر و رئیس جمهور آن مقابل دبیرکل سازمان ملل و هیئت بلند پایه امریکایی همراه وی همه ارزش های خود ساخته جهان غرب را زیر سوال می برند. این یعنی شکست هیمنه غرب مقابل دیگرانی که مشتاقند مسیر پیشرفت سریع جمهوری اسلامی را بدون ورشکستگی اقتصادی و تکیه بر استعمار و تن دادن به استثمار داوطلبانه طی کنند.
· زمان آشکار کننده صحنه
نتایج برگزاری چنین گردهمایی عظیمی که مهم ترین پیام آن پشت کردن به شیوه ظالمانه و ناعادلانه فعلی است به تدریج رخ می نماید. این تازه پرده برداری از ابرقدرتی بود که توانایی تکیه گاه شدن برای سایر کشورهای کوچک و بزرگ جهان را داراست. تک تک جملات روسای کشورهایی که تابحال در عرصه دیپلماسی جهانی درجه دو محسوب می شدند ارزش خبری و استراتژیک دارد. اگر پیش از این آذربایجان که به اندازه یک استان ایران پهناور مساحت ندارد برای امتیاز گیری از آمریکا لاف از سرگیری روابط دیپلماتیک با ایران را می زد امروز بسیاری از کشورهای دیگر به این لیست بلند بالا اضافه شده اند. اما خواسته های آنها با اهداف کوچک حاکمین ضعیف و بی بوته آذربایجانی بسیار تفاوت دارد.
همه این کشورها خواستار نقش بازی کردن در عرصه مدیریت جهان هستند و این راهی است که جمهوری اسلامی ایران راهنمایش شده است. کمترین اتفاق پیش رو رقابت بزرگان عدم تعهد برای تنظیم قراردادهای اقتصادی و سیاسی شیرین با ایران است. قراردادهایی که منافع دو طرف در گرو آن است. پس به آنها که نگران هزینه های اندک برگزاری اجلاس در مقابل مزایای بزرگ و جهانی آن بودند می گوییم: “بزرگ فکر کردن از هر کسی بر نمی آید!”
· تفرقه اندازی استراتژی دائمی دشمن
دیپلماسی ملقمه ای از بده و بستان های سیاسی است. خرده گیری از صحبت های محمد مرسی رئیس جمهور مصر و مقایسه وی با بان کی مون – عامل سرسپرده صهیونیسم- قطعا به دور از اخلاق سیاسی است. مرسی بدون این که رسما بیان کند اعتراف کرد که آینده ای همچون ایران اسلامی را برای مصر خسته از استعمار آرزو می کند. مرسی مصر هر چند بر سر موضوع مهم “سرنوشت سوریه” با ایران اختلاف نظر دارد اما قطعا می تواند در آینده عرصه سیاست جهان نقشی موثر و کلیدی در راستای سایر منافع منطقه ای ما بازی کند. نباید از به رسمیت شناختن و مدارا با سایرین احساس کمبود و ضعف کنیم چرا که “مستکبر” شدن قطعا شایسته جمهوری “اسلامی” ایران نیست.
سرنوشت سوریه به میزان پایداری دولتمردان سوری، مقاومت مردمی و تلاش های برادر بزرگ تر آن – ایران مقتدر- گره خورده است. بگذارید مصر و ترکیه هم در عرصه زورآزمایی جهانی وارد شوند. آنها که با خدا معامله می کنند ترسی از غیر او ندارند چرا که می دانند سنت های الهی لایتغیر هستند؛ من کان لله کان الله له!