فَاَمنَ لَه لوطُ و قال َ انی مُهاجرُ الی ربِّی اِنَّه هوَ العزیز الحَکیم
سوره مبارکه عنکبوت / آیه 26
و لوط به ابراهیم ایمان آورد ، و ابراهیم گفت : من به سوی پروردگارم هجرت می کنم که صاحب قدرت و حکیم است .
فخَرج منها خائِفا یترقب قال ربِّ نَجِنی من القوم الظالمین
و امام رو به راه نهاد در حالی که این آیه را بر لب داشت .
و این چنین بود که آن هجرت عظیم در راه حق آغاز شد و قافله ی عشق روی به راه نهاد . آری آن قافله ، قافله ی عشق است و این راه ، راهی فراخور هر مهاجر در همه ی تاریخ .
غبار غفلت بر همه چیز فرو می نشیند و آیینه های طلعت نور کور می شوند و رفته رفته یاد خورشید نیز از خاطره ها می رود و نه عجب اگر در دیار کوران بوزینگان را انسان بینگارند !
.. ای امت آخر ! بر شما چه رفته است ؟ مگر تا کجا می توان در محاق غفلت و کوری فرو شد که خورشید را نشناخت !؟

سید شهیدان اهل قلم سید مرتضی آوینی