…لذا رمز پایداری و ماندگاری نهضت عاشورای اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام همین عشق و اخلاصی است که در حرکت اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام وجود داشت. این روح حرکت اباعبدالله الحسین است. منتها این روح پیکری هم دارد، نهضت اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام روح مجرّد نیست، پیکر این نهضت همان حرکت علیه ظلم و فساد حاکمیّت است.

قیام در راه امر به معروف و نهی از منکر، أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَةِ جَدِّی^[۱].

این پیکره‌اش است، آن روح باید در این پیکره بیاید: أَ لا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لا یعْمَلُ بِهِ وَ أَنَّ الْبَاطِلَ لا ینْتَهَى‏ عَنْهُ: باید در این پیكره بیاید: لِیرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِی لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّا فَإِنِّی لا أَرَى الْمَوْتَ إِلاّ سَعَادَةً وَ لا الْحَیاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلاّ بَرَما؛^[۲] حرکت ضدّ ظلم، ضدّ ستم، ضدّ دیکتاتوری، ضدّ رانت خواری، ضدّ فامیل بازی در پست‌های حکومت اسلامی، ضدّ بده بستان‌های کاسب‌کارانه در عرصه‌ی سیاست با حقوق ملّت، ضدّ غارت اموال بیت‌المال، ضدّ خوردن مال محرومین با دست پیدا کردن پست و مقام‌های حکومتی، حرکت بر ضدّ اینها، اگر آن روح در آن نباشد، این حركت نفسانی است و ارزشی ندارد.

آن روح عشق و اخلاص اگر در چنین پیکره‌ای نباشد باز آن روح هم هیچ خاصیتی ندارد. این روح باید در این پیکره وارد شود. لذا عرفان عاشورا در حماسه‌ی عاشورا تجلّی می‌کند و حماسه‌ی عاشورا ظهور عرفان عاشوراست. این دو جدای از هم نیست…*